Οι Πειρατές της Καραιβικής επέστρεψαν αυτήν την εβδομάδα με την πιο πρόσφατη ταινία της σειράς, με τίτλο “Dead Men Tell No Tales”(Ελλ. “H Εκδίκηση του Σαλαζάρ”). Στην ταινία γίνεται εμφανής η τάση επιστροφής στις ρίζες του franchise, μετά την αποτυχημένη συνταγή του “On Stranger Tides”. Τελικά, κατάφερε η ταινία να δώσει νέα πνοή στο franchise ή μήπως το ταξίδι των Πειρατών πρέπει να σταματήσει εδώ;
Πλοκή
Έχοντας χάσει επαφή με την τύχη του, ο καπετάνιος Τζακ Σπάροου(Johnny Depp) βλέπει την κατάσταση να χειροτερεύει ακόμα περισσότερο όταν θανάσιμοι πειρατές φαντάσματα, οδηγημένοι από τον τρομερό καπετάνιο Σαλαζάρ(Javier Bardem), δραπετεύουν από το Τρίγωνο του Διαβόλου, αποφασισμένοι να σκοτώσουν κάθε πειρατή στη θάλασσα, μαζί φυσικά και τον Σπάροου. Η μόνη ελπίδα επιβίωσης βρίσκεται στην ανεύρεση της θρυλικής τρίαινας του Ποσειδώνα, ένα ισχυρότατο κατασκεύασμα που παρέχει στον κάτοχο της απόλυτο έλεγχο των θαλασσών. Για να τη βρει, θα χρειαστεί να συνεργαστεί με την Καρίνα Σμιθ(Kaya Scodelario), μια πανέξυπνη κι όμορφη αστρονόμο, και τον Χένρι(Brenton Thwaites), έναν ξεροκέφαλο νεαρό ναυτικό της βασιλικής ναυτικής ακαδημίας. Στο τιμόνι του Νεκρού Γλάρου, του θλιβερά μικρού και σκοροφαγωμένου πλοίου του, ο Τζακ αγωνίζεται να αλλάξει τη δυσοίωνη μοίρα του, αλλά και να σώσει τη ζωή του από τον πιο επικίνδυνο και μοχθηρό εχθρό που αντιμετώπισε ποτέ.
Αν η ταινία είχε ένα και μεγάλο πρόβλημα, αυτή ήταν η πλοκή της. Σεναριακά δεν περίμενα μεγάλα πράγματα και, όντως, η ταινία είχε την κλασική τετριμμένη ιστορία που περιμένεις από τους Πειρατές. Το πρόβλημα ήταν πως όλα έμοιαζαν χιλιοειπωμένα. Η επαναφορά στις ρίζες συνοδεύτηκε με μία αντιγραφή γεγονότων από την πρώτη ταινία και ποτέ δεν έφερε το κύμα ανανέωσης που ζητούσε το franchise. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως η ταινία δεν ήταν διασκεδαστική. Γέλασα και πέρασα ωραία στον κινηματογράφο. Ξαναγύρισα σε έναν αγαπημένο μου κόσμο, στον οποίο πολλά έχουν αλλάξει, αλλά με κάποιο τρόπο όλα παραμένουν ίδια. Σίγουρα, το story των νέων Πειρατών θα ικανοποιήσει τους λάτρεις της σειράς, όμως, πιστεύω ακράδαντα πως η σειρά χρειαζόταν κάτι καινούριο και διαφορετικό.
Δε νομίζω πως χρειάζεται καν να σχολιάσω το τεχνικό κομμάτι της ταινίας. Οι Πειρατές της Καραϊβικής μας έχουν δώσει μερικές από τις πιο εντυπωσιακές(και ακριβές-αυτά πάνε μαζί) ταινίες όλων των εποχών και αυτή δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Εκπληκτικά ειδικά εφέ, που συνδυάστηκαν με την κλασική αγαπημένη μουσική της σειράς, έντυσαν με τον πιο ωραίο τρόπο τις σκηνές δράσεις της ταινίας. Αν και δεν υπήρχαν σκηνές που θα μείνουν χαραγμένες στο μυαλό των θεατών για χρόνια-όπως στην πρώτη τριλογία- όλες ήταν προσεγμένες και καλοφτιαγμένες. Μια ταινία με 230 εκατομμύρια δολάρια μπάτζετ, είναι πολύ δύσκολο να απογοητεύσει στον τεχνικό τομέα. Και δεν το έκανε σε κανένα σημείο.
Το καστ της ταινίας ήταν μία μίξη παλιών και νέων προσώπων. Οι Johnny Depp και Geoffrey Rush, επέστρεψαν στους ρόλους του Jack και του Barbossa αντίστοιχα, συνοδευόμενοι από τους νεαρούς Brenton Thwaites και Kaya Scodelario(το νέο ζευγαράκι της ταινίας) και τον Javier Bardem, στο ρόλο του Σαλαζάρ. Οι δύο νέοι είναι ικανοποιητικοί, ενώ ο Depp αρκετά διαφορετικός απ’ ότι τον ξέραμε. Σίγουρα δεν είναι σαν παλιά, αλλά και πάλι έχει μία μαγική ικανότητα να διασκεδάζει το κοινό σε ένα ρόλο που τον έχει χαρακτηρίσει. Αντίθετα, για τον Geoffrey Rush έμοιασε σα να μην πέρασε μια μέρα. Φρέσκος και δυναμικός, όπως πριν από 14 χρόνια στην πρώτη ταινία, ο Captain Barbossa είναι από τα καλύτερα κομμάτια της ταινίας. Τέλος, ο Javier Bardem είναι όπως τον περίμενα. Ένας μεγάλος-Οσκαρικός- ηθοποιός, που του ταιριάζει ο ρόλος του «κακού», δεν μπορούσε να αποτύχει. Αν και δεν είχε τον πιο καλογραμμένο ρόλο, αυτό δεν τον εμπόδισε να λάμψει και να εντυπωσιάσει.
Γενικά
“Οι Πειρατές της Καραϊβικής: Η Εκδίκηση του Σαλαζάρ”, είναι μία ταινία που με μπέρδεψε αρκετά. Κάνει βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά καταλήγει να αντιγράψει σε μεγάλο βαθμό την χιλιοειπωμένη συνταγή. Σίγουρα, είναι καλύτερη από το “On Stranger Tides”, αλλά δεν πιστεύω πως έχει τη μαγεία και τη γοητεία της πρώτης τριλογίας. Είναι διασκεδαστική και με άφθονο χιούμορ, όμως κάτι της λείπει. Μπορώ να βρω λογική οποιαδήποτε βαθμολογία από το 5.5 μέχρι το 7, όμως λόγω του δεσίματος μου με τους Πειρατές(σίγουρα οι φανς θα την απολαύσουν περισσότερο), θα πάω με τη μεγαλύτερη δυνατή για τα δεδομένα της. Αν το franchise συνεχιστεί, σίγουρα χρειάζεται νέες ιδέες και ανανέωση για να διατηρήσει τα όποια σκήπτρα του.
Γενική Βαθμολογία
7/10
