Αυτή είναι η ιστορία της αγαπημένης ηρωίδας των X-MEN, Τζιν Γκρέι, καθώς εξελίσσεται στον εμβληματικό Μαύρο Φοίνικα. Κατά τη διάρκεια μιας επικίνδυνης αποστολής διάσωσης στο διάστημα, η Τζιν βάλλεται από μια κοσμική δύναμη που τη μεταμορφώνει στην πιο ισχυρή μεταλλαγμένη που έχει υπάρξει ποτέ. Παλεύοντας με την ασταθή και αυξανόμενη δύναμή της αλλά και τους προσωπικούς της δαίμονες, η Τζιν βγαίνει εκτός ελέγχου και φέρνει στο χείλος της διάλυσης την οικογένεια των X-MEN αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη. Αυτή είναι η πιο έντονη και συναισθηματική ταινία X-MEN που έγινε ποτέ. Είναι η κορύφωση των 20 χρόνων ταινιών X-MEN, με την οικογένεια των μεταλλαγμένων που γνωρίζουμε και αγαπάμε να πρέπει να αντιμετωπίσει τον πιο ολέθριο εχθρό μέχρι τώρα – έναν από αυτούς. (Πηγή: Odeon)
X-Men μια πονεμένη ιστορία… Η εμβληματική ομάδα μεταλλαγμένων υπερηρώων, έδωσε το έναυσμα για την κυριαρχία των τυπάδων με τις στολές στη μεγάλη οθόνη στις αρχές της νέας χιλιετίας. Ωστόσο, τελευταία τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο για τους αγαπημένους X-Men. Το Apocalypse δεν ήταν καλή ταινία, ενώ το Dark Phoenix ήθελε να κλείσει το κεφάλαιο των X-Men στη Fox, όσο το δυνατόν επιβλητικότερα, προτού οι ήρωες του Charles Xavier μεταβούν σπίτι τους, στο MCU. Τελικά, το αποτέλεσμα (όπως ήταν αναμενόμενο από τον ταραχώδη κύκλο παραγωγής της ταινίας) ήταν δυστυχώς απογοητευτικό.
To Dark Phoenix είχε ως στόχο να μεταφέρει μία δική του εκδοχή του Dark Phoenix Saga στον κινηματογράφο. Το κόμικ των Chris Claremont και John Byrne είναι ένα από τα κορυφαία κόμικς στην ιστορία του superhero genre και θεωρείται από πολλούς η κορυφαία X-Men ιστορία που έχει γραφτεί ποτέ. Παρά το πλούσιο υλικό που είχαν στα χέρια τους οι δημιουργοί της ταινίας, δεν κατάφεραν ποτέ να παρουσιάσουν μία ολοκληρωμένη ιστορία και δυστυχώς το κινηματογραφικό Dark Phoenix είναι κατά πολύ χειρότερο από το X-Men: The Last Stand που πραγματευόταν την ίδια ιστορία.
Τα προβλήματα της ταινίας ξεκινούν από τα θεμέλια, καθώς το Dark Phoenix μοιάζει να μην έχει καν πλοκή. Το στερεοτυπικό κομμάτι του κυνηγιού πάνω στο οποίο βασίζεται η ταινία είναι άσχημα εκτελεσμένο και βλέπουμε πράγματα απλά για να τα δούμε. Δεν υπάρχει συνοχή και η ιστορία δεν έχει αρχή, μέση και τέλος. Κομμάτια της πλοκής όπως οι εξωγήινοι που εισβάλλουν στον πλανήτη δεν εξηγούνται επαρκώς, ενώ η ταινία στηρίζεται στο δέσιμο με μερικούς ήρωες από προηγούμενες ταινίες. Όμως, αποτυγχάνει στο να ενώσει το κοινό με την ίδια την Jean Grey, καθώς έχουμε δει ελάχιστα τον χαρακτήρα στο παρελθόν και το κακό γράψιμο εδώ δεν αρκεί.
Είναι κρίμα να έχεις τέτοιο καστ και να μην το αξιοποιείς, έστω για μια τελευταία φορά. Το κακό σενάριο υποβαθμίζει την προσπάθεια όλου του καστ, αν και το γενικότερο αποτέλεσμα μοιάζει ως μια προσπάθεια να τελειώνουμε όπως όπως τους X-Men που ξέραμε, για να εισαχθούν με τη σειρά τους στο MCU. H Sophie Turner προσπάθησε να αποδώσει το ρόλο της «κακιάς» Jean Grey, ωστόσο προσωπικά δε με έπεισε ποτέ. Ίσως να φταίει η ίδια, ίσως η ταινία γενικότερα, αλλά πιστεύω πως και τα δύο ισχύουν ως ένα βαθμό. Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στον James McAvoy ο οποίος ήταν, όπως πάντα, ένα από τα καλύτερα κομμάτια της ταινίας.
Τέλος, στο τεχνικό κομμάτι το Dark Phoenix είναι απλά OK. Τίποτα που δεν έχουμε δει στο παρελθόν δε γίνεται εδώ, τα εφέ δεν είναι τα κορυφαία που έχει να προσφέρει η τεχνολογία της εποχής, ενώ το soundtrack του Hans Zimmer, είναι καλό αλλά η ταινία δεν το βοηθάει να αναδειχθεί.
Γενικά
Το X-Men: Dark Phoenix είναι δυστυχώς η χειρότερη X-Men ταινία μέχρι στιγμής. Είναι κρίμα να δίνεται ένα τέτοιο τέλος σε ένα franchise που ξεκίνησε την superhero mania αυτής της χιλιετίας στον κινηματογράφο, αλλά όλα κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσουν κάποια στιγμή. Ας ελπίσουμε το μέλλον των X-Men να κρατήσει τα καλά κομμάτια του ένδοξου παρελθόντος και να δούμε μία νέα και ενδιαφέρουσα ομάδα στο MCU!
Γενική Βαθμολογία
5/10
(Η πιο δύσκολη ταινία να βαθμολογήσω μέχρι στιγμής, αλλά δε θα μπορούσα να βάλω κάτω από 5 στους αγαπημένους μου X-Men, έτσι πήγα με τη safe επιλογή)
