Λήθη

Τα πέτρινα τεράστια σκαλιά των μπουντρουμιών οδηγούσαν σε μια στενή ξύλινη σκαλωσιά. Καθώς ανέβαιναν το τελευταίο εμπόδιο τους προς την ελευθερία, ο Ενρίκος προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει όλα αυτά που είχαν συμβεί, και η καρδιά του πονούσε.… ~ Συνεχίστε την ανάγνωση ~

Ο χρόνος κατά τον οποίο παρέμεναν ακίνητοι έμοιαζε ατέλειωτος. Προσποιούμενοι τους κοιμισμένους για παραπάνω από δύο ώρες, οι αντοχές τους εξαντλούνταν και η υπομονή τους στέρευε. Τα πάντα έπρεπε να γίνουν γρήγορα.… ~ Συνεχίστε την ανάγνωση ~

Το σκοτάδι τους έπνιγε και τα σώματά τους πονούσαν υπερβολικά, όμως παρέμεναν κολλημένοι. Ήταν όλη τους τη ζωή μαζί. Από το γυμνάσιο, μέχρι και τώρα, είκοσι χρόνια αργότερα. Πολλές φορές, ο Ενρίκος κορόιδευε, λέγοντας πως έχουν ζήσει τα πάντα και θα βαριόνταν μετά από ένα σημείο.… ~ Συνεχίστε την ανάγνωση ~

Τα μπουντρούμια, στα οποία τον οδηγούσαν τυλιγμένο με κουκούλα, έμοιαζαν κάθε φορά πιο απόμακρα. Καταλάβαινε, παρότι ήταν παροδικά τυφλός, ότι ακολουθούσαν πολλές στοές και σήραγγες για να φτάσουν στο σκοτεινό και κρύο κελί του.… ~ Συνεχίστε την ανάγνωση ~

Ο φόβος είναι ο θάνατος της επιλογής και η επιλογή του θανάτου.

Ο γρίφος τριβέλιζε το μυαλό του συνεχώς. Τον ξύπνησαν πετώντας του νερό στο πρόσωπο με βία, του φόρεσαν άτσαλα μια μαύρη κουκούλα και τον μετέφεραν μυστικά από τις κρύπτες στην κεντρική αίθουσα του Καθεδρικού Ναού του Ιακώβου.… ~ Συνεχίστε την ανάγνωση ~

Δάσκαλε! Δάσκαλε!

Η φωνή του χάθηκε μέσα στο απέραντο σκοτάδι. Ήταν εκεί για πολλές ημέρες και οι δυνάμεις του τον εγκατέλειπαν. Ένιωθε το κορμί του αδύναμο και το στομάχι του άδειο, αλλά αυτό που τον φόβιζε περισσότερο ήταν μέσα του.… ~ Συνεχίστε την ανάγνωση ~