Αυτό θα είναι ένα διαφορετικό αφιέρωμα. Μια διαφορετικής μορφής review για μια από τις πρώτες ελληνικές σειρές βιβλίων φαντασίας που είχα τη χαρά να διαβάσω και η οποία παραμένει μέχρι και σήμερα από τις αγαπημένες μου. “Το Χρονικό της Λανιακέα” του Σπύρου Κιορσάββα απέκτησε τρίτο μέρος μόλις πριν από λίγες ημέρες και έτσι βρήκα την αφορμή να δώσω τη δική μου οπτική πάνω σε αυτή την ιστορία όπως τη γνώρισα από τα γεννοφάσκια της (ναι πάντα ήθελα να γράψω αυτή τη λέξη), πολλά χρόνια πριν.
Η αλήθεια είναι πως τα πράγματα δεν είχαν ξεκινήσει ακριβώς ομαλά για αυτή τη σειρά βιβλίων στο πρώτο εκδοτικό της στέκι, όπου και κυκλοφόρησε ο πρώτος τόμος. Κάποια προβλήματα επιμέλειας και διανομής νομίζω πως κρατούσαν πίσω αυτό το έργο. Όλα αυτά εξανεμίστηκαν βέβαια μετά την επανακυκλοφορία του πρώτου βιβλίου, καθώς και την πρώτη κυκλοφορία του δεύτερου από τις εκδόσεις Παράξενος Ελκυστής το 2020. Στο νέο εκδοτικό του σπίτι ο κόσμος της “Λανιακέα” κατάφερε να αναδειχθεί σε αυτό που πραγματικά είναι. Σε μια πολύ όμορφη ιστορία φαντασίας που σε κερδίζει με την αμεσότητα και την ψυχή της.
Τα Κλειδιά του Τιτάνα 
Σύριον
Ψυχή. Ναι αυτή είναι πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτομαι αυτά τα βιβλία. Στη βάση τους τα βιβλία της “Λανιακέα” παρουσιάζουν μια κλασική ιστορία φαντασίας, με καλούς και κακούς, Φύλακες και Μάγους. Λαμπρά βασίλεια, στοιχειακή μαγεία και εκτενείς συγκρούσεις που μαστίζουν τον κόσμο. Ό,τι δηλαδή θέλεις- περιμένεις να διαβάσεις στο είδος. Η γραφή είναι γρήγορη και περιγραφική όσο πρέπει για να χτίσει ένα μοναδικό φανταστικό κόσμο και η πλοκή εκτυλίσσεται όμορφα και με λογική συνέχεια.
Όμως, αυτό που κέρδισε εμένα στην ιστορία, όπως έχει εξελιχθεί μέχρι στιγμής, είναι η αγάπη και η προσοχή που έχει δοθεί στους κύριους ήρωες της, τους Φύλακες.
Ουσιαστικά τα δύο πρώτα βιβλία παρουσιάζουν τη μάχη τους με τους Μάγους. Οι Φύλακες που χειρίζονται ο καθένας από ένα στοιχείο (φωτιά, νερό, φως, σκοτάδι, γη, αέρας) ταξιδεύουν απ’ άκρη σ’ άκρη του κόσμου παλεύοντας εναντίον πανίσχυρων χρηστών της μαγείας, των Αθάνατων. Παράλληλα, τα μυστικά του κόσμου μας αποκαλύπτονται μέσω των ταξιδιών αυτών, συνθέτοντας έναν φανταστικό καμβά με αμέτρητες φυλές, παραδόσεις και βαθιά ιστορία. Είναι ξεκάθαρες οι επιρροές από ιαπωνικά anime/manga τόσο στον τρόπο χειρισμού της κάθε ιστορίας όσο και στην κλιμάκωση της, η οποία είναι πάντα επική με συγκινητικές στιγμές αυτοθυσίας, εσωτερικής και εξωτερικής πάλης. Θυμάμαι πως όταν ολοκλήρωσα το δεύτερο βιβλίο της σειράς (“Το Ζωντανό Βιβλίο”) να μένει στο μυαλό μου μία αίσθηση περιπέτειας ανάλογης με ένα μεγάλο arc του One Piece, η κάποιας αντίστοιχης ιαπωνικής σειράς, κάτι το οποίο θεωρώ πως είναι μεγάλη επιτυχία.
Το Ζωντανό Βιβλίο 
Ζίννια
Και καθώς θυμήθηκα το τέλος του “Ζωντανού Βιβλίου”, θέλω να τονίσω άλλο ένα χαρακτηριστικό που εμένα μου αρέσει πολύ και στο “Χρονικό της Λανιακέα” και στο fantasy γενικότερα. Σκέψου. Ποιες είναι αυτές οι φορές που, καθώς διαβάζεις ένα βιβλίο φαντασίας, δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου; Εκείνα τα λεπτά που έχεις απορροφηθεί τόσο πολύ, που τίποτα δεν μπορεί να σε κουνήσει από τη θέση σου; Για μένα, λοιπόν, αυτές οι στιγμές είναι όταν αποκαλύπτονται μυστικά, καλά κρυμμένα μυστικά που υπήρχαν εμπρός σου, αλλά δεν τα έβλεπες. Όταν παρουσιάζεται η αλήθεια, ο κόσμος μεγαλώνει στα μάτια σου, τα σημεία της πλοκής ενώνονται και η ιστορία προχωρά και αλλάζει επίπεδο. Αυτό που κάνει ο Oda (πάλι για One Piece μιλάμε…) μετά τις μεγάλες μάχες και συνταράσσει τους αναγνώστες του. Στο “Χρόνικο της Λανιακέα” – ειδικά στο τέλος του δεύτερου βιβλίου – είχα ακριβώς αυτή την αίσθηση και επειδή τη στιγμή που γράφω αυτό το κείμενο δεν έχω διαβάσει το τρίτο μέρος, νιώθω ήδη ανυπομονησία καθώς ξέρω πως το καλύτερο κομμάτι της ιστορίας είναι εμπρός μας.
Οι Διεκδικητές της Δύναμης 
Ηλιάνα και Σίντερ
Έχω αναφέρει πολλές φορές τους κεντρικούς ήρωες, τους Φύλακες. Θα μπορούσα να γράψω μια μεγάλη παράγραφο για καθένα από αυτούς, όμως δεν το έκανα. Έγραψα προηγουμένως πως η ψυχή και η αγάπη για τους ήρωες είναι ίσως το σημαντικότερο χαρακτηριστικό του έργου. Έτσι, αποφάσισα να στείλω ένα μήνυμα στον ίδιο το συγγραφέα της σειράς ζητώντας του στα πλαίσια αυτού του άρθρου να μας παρουσιάσει τους ήρωες του, με τον δικό του τρόπο, ώστε να τους θυμηθούν οι παλιοί φίλοι της σειράς και να τους γνωρίσουν οι καινούριοι.
Τα βιβλία μπορείτε να τα βρείτε όλα στη ιστοσελίδα των εκδόσεων Παράξενος Ελκυστής.
Οι Φύλακες, από τον συγγραφέα Σπύρο Κιορσάββα:
Αλάρυα: Η πρώτη από τους Έξι Φύλακες που συναντάμε στην ιστορία. Γεννήθηκε πριν από 25 χρόνια στην Ιλίσσα, μια πόλη που πλέον είναι ερειπωμένη. Μεγάλωσε υπό την προστασία του Αντιβασιλέα Άνταρες Σίλβερχαντ και πήρε το επώνυμό του. Τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε με σκληρή εκπαίδευση, ώσπου να καταφέρει να δαμάσει πλήρως το Στοιχείο του Νερού. Αποστολή της είναι να βρει και να προστατέψει τα τρία Κλειδιά του Τιτάνα, της φυλακής των Αθανάτων.
Το όνομά της προέρχεται από τις λέξεις «άλας» και «ρυάκι» (θαλασσινό και γλυκό νερό).
Ηλιάνα: Η Φύλακας της Φωτιάς. Βρέθηκε, μαζί με τον Γουίλ, στο δάσος Φίρινας πριν από δεκατρία χρόνια. Δε γνωρίζει ποιοι είναι οι γονείς της. Έχει αποδεχτεί ως οικογένειά της τον Άρχοντα της Μπρας, Σάβαντος και τον αδελφό του Ράφαελ, ενώ έχει μια αδελφική αντιπαλότητα με τον Γουίλ. Αγαπά όλα τα ζώα και την ησυχία της και χάνει πολύ εύκολα την ψυχραιμία της. Ζει στο δάσος Φίρινας, μαζί με τον φεγγαρόγατο Σίντερ, τον οποίο κανείς δεν ξέρει πώς κατάφερε να δαμάσει.
Το όνομά της προέρχεται, όπως εύκολα μαντεύετε, από τον ήλιο.
Γουίλ: Ο Φύλακας του Αέρα. Όταν ήταν μόλις ενός έτους, ο Γουίλ και η Ηλιάνα εγκαταλείφτηκαν στο δάσος Φίρινας. Η τύχη ήρθε με το μέρος τους και οι Βαλκυρίες βρήκαν τα παιδιά και τα παρέδωσαν στην ασφάλεια της Μπρας. Ο Γουίλ λατρεύει τα βιβλία και την ιστορία και περνά ατελείωτες ώρες διαβάζοντας, όταν δεν εκπαιδεύεται στη χρήση του Στοιχείου του. Θεωρεί την Ηλιάνα φασαριόζα και σέβεται πάρα πολύ τον Ράφαελ.
Το όνομά του προέρχεται από τη λέξη «whirlwind» (κυκλώνας) – με πολλή φαντασία.
Ράφαελ: Ο Φύλακας της Γης. Ο Ράφαελ Μπρας είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία Φύλακας (36) και ο δυνατότερος όλων. Το Στοιχείο του ξύπνησε στην ηλικία των 15, στη διάρκεια του πολέμου της γειτονικής Ένωσης των Συντεχνιών ενάντια στην Πειρατική Αυτοκρατορία. Ο Ράφαελ είναι αδελφός του Σάβαντος Μπρας, Άρχοντα της πολιτείας Μπρας. Είναι ήρεμος στις αντιδράσεις του και έχει ανοιχτό μυαλό. Αγαπά πολύ την Ηλιάνα και τον Γουίλ σαν να ήταν δικά του παιδιά και είναι από τους λίγους ανθρώπους που αντέχει τον ατίθασο χαρακτήρα της Ηλιάνας. Του αρέσει να μαγειρεύει και είναι υπερπροστατευτικός με όσους θεωρεί κοντινούς του ανθρώπους.
Το όνομά του προέρχεται από τη λέξη «rough» (τραχύς), για να δείξει τη σχέση του με το Στοιχείο της Γης.
Σύριον: Ο Φύλακας του Σκότους. Ο Σύριον βρέθηκε κι εκείνος εγκαταλελειμμένος στο Φίρινας, μαζί με τη Ζίννια, από τα ίδια άτομα που βρήκαν την Ηλιάνα και τον Γουίλ λίγα χρόνια αργότερα. Μεγάλωσε στο χωριό Μουνφλάουερ Χιλ, υπό την προστασία του καλόκαρδου αλλά αυστηρού Φινέα, που τον δέχτηκε με μεγάλη χαρά. Δούλεψε για χρόνια ως σιδηρουργός και έχει ταλέντο στο να κατασκευάζει όπλα. Εντυπωσιάζεται εύκολα από οτιδήποτε δε γνωρίζει κι επιθυμεί να δει και να γνωρίσει όσο περισσότερα πράγματα μπορεί. Η απειρία του στη ζωή έξω από το χωριό τον κάνει κάπως αδέξιο στις σχέσεις του με τους άλλους, αλλά του αρέσει να προσπαθεί για το καλύτερο.
Το όνομά του προέρχεται από το «σύρσιμο», γιατί πάντα φανταζόμουν τις σκιές που σέρνονται ύπουλα… ξέρετε τώρα! Ξέρω, ξέρω, όχι και τόσο epic…
Ζίννια: Η Φύλακας του Φωτός. Η Ζίννια μεγάλωσε στον ναό των Έξι Φυλάκων στο Δρακοκέρας, απομονωμένη από τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας της, μιας και οι ιερείς του ναού ήξεραν για τις δυνάμεις της και θεωρούσαν ότι δεν της άρμοζε μια ταπεινή ζωή, όπως των υπολοίπων. Αυτό είχε σαν συνέπεια να αποζητά μια συντροφιά, έναν άνθρωπο για να μπορεί να μιλά σαν φυσιολογικός άνθρωπος. Η γνωριμία της με τον Γκάσπαρ, το πρώτο παιδί στον ναό που της φέρθηκε χωρίς τον επιβεβλημένο σεβασμό, την έκανε να νιώσει για πρώτη φορά ότι ανήκει. Χρόνια αργότερα και μετά από μια σκληρή προδοσία, η Ζίννια έφυγε από τον ναό για να αναζητήσει τους υπόλοιπους Φύλακες, ώστε να αντιμετωπίσουν ενωμένοι την απειλή των Αθανάτων. Της αρέσει να τρώει μεγάλες ποσότητες φαγητού, καθώς και τα μικροκαμωμένα πλάσματα κάθε είδους.
Το όνομά της προέρχεται από το άνθος ζίννια, που συμβολίζει τη φιλία, την αντοχή και την ανάμνηση ενός αγαπημένου προσώπου.
Ο Συγγραφέας:
Ο Σπύρος Κιορσάββας γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στη Δράμα. Είναι ημιφιλόλογος, με πάθος για την αγγλική γλώσσα, τα anime, τη φαντασία και τα αστεία πολικού ψύχους. Έχει γράψει τα τρία από τα τέσσερα βιβλία της σειράς “Το Χρονικό της Λανιακέα” και μια μικρή συλλογή διηγημάτων με τίτλο “Συμπαίκτες στην Ίδια Σκακιέρα”. Έχει δουλέψει ως περιπτεράς, συνοδός Α.Μ.Ε.Α., βοηθός κουζίνας και βενζινοπώλης και η αγαπημένη του ασχολία είναι να μελετά τον άνθρωπο και τη σχέση του με τις γάτες.
