“Στη πόλη του Γκρίν Φολς, η δεκαοχτάχρονη Μέριλιν Φόγκς αποκτά πρόσβαση στο Σκοτεινό Ιστό (Dark Web) όπου γνωρίζεται με έναν άγνωστο ο οποίος της συστήνεται ως Μωβ.
Μετά τη διαδικτυακή τους συνομιλία, η κοπέλα αντιλαμβάνεται ότι κάτι περίεργο συμβαίνει και αποφασίζει να διακόψει. Εκείνος δεν το αποδέχεται και ένα τρομακτικό παιχνίδι γάτας και ποντικού ξεκινάει.
Ένας εφιάλτης ο οποίος θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες τόσο για τη Μέριλιν όσο και για το κοντινό της περιβάλλον.
Μια ανατριχιαστική ιστορία εμπνευσμένη από τις πασίγνωστες ιστορίες creepypasta για το Dark Web που σίγουρα θα σας καθηλώσει.
Τα τέρατα υπάρχουν και ελλοχεύουν στο σκοτάδι.”
Το “Μωβ” είναι το τρίτο βιβλίο του Μηνά Τσαμπάνη που έχω διαβάσει και ίσως το “απολαυστικότερο” εκ των τριών. Αυτή τη φορά η πένα του συγγραφέα ενώνεται με τον πρωτοεμφανιζόμενο Ε. Κομπάνη, δίνοντας μας μια ιστορία που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι πραγματική και τόσο σοκαριστική όσο μας παρουσιάστηκε στο έργο.
Η πραγμάτευση με τον “Σκοτεινό Ιστό” και τα επικίνδυνα παιχνίδια του διαδικτύου παρουσιάζει μια πολύ ιδιαίτερη εκδοχή του τρόμου που κρύβεται στη νέα εποχή και στις νέες τεχνολογίες. Στην αρχή του κειμένου δήλωσα πως το “Μωβ” είναι το “απολαυστικότερο” έργο του Μηνά Τσαμπάνη και τα εισαγωγικά υποδεικνύουν πραγματικά το πως νιώθω για το έργο. Θεωρώ πως το “Μωβ” είναι το κορυφαίο βιβλίο του συγγραφέα μέχρι στιγμής . Διαβάζεται πολύ άνετα, η πλοκή έχει γρήγορη εξέλιξη, οι χαρακτήρες είναι ενδιαφέροντες και η εξέλιξη τους αβίαστη. Ο διαφορετικός τρόπος γραφής των δύο συγγραφέων δε δείχνει πουθενά παράταιρος, ενώ και η επιμέλεια του βιβλίου είναι πολύ στα περισσότερα σημεία. Έτσι, το “Μωβ” γίνεται ένα πολύ δυνατό ανάγνωσμα που σε κρατάει από την πρώτη στιγμή, μέχρι το σοκαριστικό φινάλε, για το οποίο θέλω να γράψω πολλά αλλά δε θα το κάνω, αλλά ειλικρινά με έπιασε αδιάβαστο και δεν περίμενα ποτέ αυτή την εξέλιξη.
Τα εισαγωγικά λοιπόν αναφέρονται στη σκληρότητα του έργου. Οι δύο συγγραφείς κατάφεραν να δημιουργήσουν μια ιστορία του τρόμου η οποία βασίζεται κυρίως στον κίνδυνο που ελοχεύει στις σκιές, μα σε συγκεκριμένα σημεία του έργου, τα γεγονότα έγιναν σκληρά και τα αποτελέσματα για τους κεντρικούς ήρωες τραγικά. Αυτό, λοιπόν, θεωρώ πως είναι και το μεγαλύτερο προτέρημα του βιβλίου. Όντας μια ιστορία μυστηρίου, καταφέρνει να ισορροπήσει ανάμεσα στις σχέσεις των ηρώων, το μυστήριο και τον ωμό τρόμο, δίνοντας παράλληλα μια ιστορία με τραγικές προεκτάσεις. Δένεσαι εύκολα με τους ήρωες του Τσαμπάνη -κάτι που γνωρίζω πολύ καλά και από τα προηγούμενα έργα του- και στο “Μωβ” θα τους δεις να πληγώνονται, να χάνουν, να κάνουν λάθη και να πληρώνουν τις συνέπειες, κάτι που ταιριάζει γάντι στην ιστορία, κάνοντας την ναι μεν απολαυστική και καθηλωτική, αλλά και σκληρή και τραγική.
Ένα ακόμα χαρακτηριστικό που με κέρδισε πολύ είναι ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται οι έφηβοι ήρωες και ειδικά η κεντρική πρωταγωνίστρια, Μέριλιν. Οι χαρακτήρες αυτοί μοιάζουν και φέρονται σαν έφηβοι, με τα λάθη, τις ανασφάλειες και τις φοβίες που συνοδεύουν αυτή την ηλικία. Η σχέση γονέων και παιδιών είναι ένας από τους κύριους άξονες του έργου, θυμίζοντας μας πόσο σημαντική είναι η σωστή επικοινωνία στον οικογενειακό χώρο, ειδικά σε περιόδους κρίσεως. Επίσης, οι παράλληλες ιστορίες του βιβλίου ενώνονται με τρόπο που περίμενα εν μέρει, αλλά με ικανοποίησε πλήρως.
Το μοναδικό ίσως ξεκάθαρο αρνητικό του βιβλίου είναι η αναντιστοιχία του εξωφύλλου με την πραγματική αύρα του κειμένου. Θεωρώ πως ένα πιο “σκοτεινό” εξώφυλλο συνάδει πολύ καλύτερα με το περιεχόμενο του “Μωβ”.
Τέλος, αν και είπα πως δε θα σχολιάσω το φινάλε… δεν μπορώ. Μετά από αυτό το απρόσμενο τέλος, θα ήθελα πραγματικά να διαβάσω τη συνέχεια αυτής της ιστορίας, ίσως με ένα αρκετά μεγάλο χρονικό κενό μεταξύ πρώτου και δεύτερου βιβλίου. Όσοι το έχετε διαβάσει καταλαβαίνετε τι εννοώ… ενώ όσοι δεν το έχετε διαβάσει και ψάχνετε ένα βιβλίο με μυστήριο, αγωνία, τρόμο, αληθοφανείς σκηνές και πραγματικά απροσδόκητο φινάλε, σας το συστήνω με κλειστά μάτια.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ζενίθ.
Τα προηγούμενα βιβλία του Μηνά Τσαμπάνη:
“Ο Κόκκινος Μαχητής της Γης”
“Η Θλιμμένη Πριγκίπισσα των Ωκεανών”
