Το Logan αποτελεί την τελευταία ταινία, όχι μόνο του Hugh Jackman στο ρόλο του Wolverine, αλλά και του Sir Patrick Stewart, του Καθηγητή Xavier των X-men. Μια εντελώς προσωπική ταινία, με έντονη δράση, βία και αγωνία, που εστιάζει όμως κυρίως στην ανθρώπινη πλευρά των δύο εικονικών χαρακτήρων. Μια από τις πιο ιδιαίτερες και καλύτερες υπερηρωικές ταινίες των τελευταίων χρόνων, το Logan, είναι το τέλος μιας εποχής που ξεκίνησε στις αρχές του 2000, έφερε το υπερηρωικό είδος στην επιφάνεια και μας έδωσε υπέροχες αναμνήσεις. Και σε όλα αυτά το κεντρικό πρόσωπο ήταν ο Wolverine του Hugh Jackman.
Πλοκή
Βρισκόμαστε στο κοντινό μέλλον, όπου εδώ και δύο δεκαετίες δεν έχει γεννηθεί μεταλλαγμένος και ο πρώην ανίκητος υπερήρωάς μας έχει παραιτηθεί απ’ οτιδήποτε ηρωικό. Ένας κουρασμένος Logan φροντίζει τον ασθενή Professor X, σε μία κρυψώνα στα σύνορα με το Μεξικό. Αλλά οι προσπάθειες του να κρυφτεί από τον κόσμο και την κληρονομιά του, ανατρέπονται όταν μία νεαρή μεταλλαγμένη φτάνει, κυνηγημένη από σκοτεινές δυνάμεις.
Δεν υπάρχουν πολλά να πει κανείς για την πλοκή, που αποτελεί μία μίξη των Old Man Logan και X-23 από τα κόμικς. Ευθεία, ειλικρινής προς τον σκοπό της- τον οποίο υπηρετεί καλά- αποτελεί ουσιαστικά ένα ανελέητο κυνήγι δύο ανθρώπων κουρασμένων από τη ζωή και μιας μικρής που κουβαλάει πολλά μέσα της και δε μιλάει καθόλου για αυτά. Το πιο ενδιαφέρον είναι η ψυχολογία των πρωταγωνιστών. Είναι τρωτοί και ευάλωτοι και δεν παλεύουν πλέον κανέναν υπερ-κακό, παρά μόνο τον ίδιο τους τον εαυτό, προσπαθώντας να δώσουν απάντηση στο νόημα της ζωής και της ύπαρξής τους. Βέβαια, δεν παύουν να υπάρχουν και οι εκπλήξεις, τις οποίες δε θα αναφέρω προς αποφυγή spoilers. Μου άρεσε πολύ η χρησιμοποίηση των κλασικών Uncanny X-men κόμικς ως μέρος της πλοκής, ενώ μου φάνηκαν σχετικά αδιάφοροι οι εχθροί της ταινίας(αν και πιστεύω δεν ήθελαν να εστιάσουν σε αυτούς). Αν και λίγο πιο αργό στην αρχή απ’ ότι το ήθελα, το Logan καταλήγει σε μια χαοτική περιπέτεια πεπρωμένου, που στο τέλος ο Wolverine έρχεται αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό, αλλά και με την έννοια της λέξης οικογένεια.
Σκηνοθετικά ο James Mangold έκανε εξαιρετική δουλειά. Η western μετά-αποκαλυπτική ατμόσφαιρα, μαζί με το ανελέητο κυνηγητό και την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση και των τριών πρωταγωνιστών της ταινίας έδεναν άψογα, σε ένα βαθιά συναισθηματικό φιλμ. Ηθικές αξίες, οικογένεια και εσωτερικές συγκρούσεις είναι το κύριο θέμα της ταινίας και από σκηνοθετική άποψη ο Mangold παίρνει καλό βαθμό, δίνοντας μία από τις πιο ιδιαίτερες ταινίες βασισμένες κόμικς. Βέβαια, δε θα μπορούσε να λείπει και η δράση από μία Wolverine ταινία, που είναι έντονη, πολύ βίαιη, αλλά και με όμορφες και ταιριαστές χορογραφίες.
Τέλος, επιβάλλεται μια αναφορά στους δύο εικονικούς ηθοποιούς και στη νέα γενιά. Ο Sir Patrick Stewart είναι ένας θρύλος του σινεμά και το απέδειξε για άλλη μια φορά, με ένα ρόλο που δε γίνεται να μη συγκινήσει όποιον ξέρει έστω και λίγο από την ιστορία του Prof. X. Ο Hugh Jackman είναι ο μοναδικός ηθοποιός που χαρακτήρισε περισσότερο τον υπερηρωικό ρόλο που έπαιζε, απ’ ότι τον χαρακτήρισε ο ρόλος. Ενώ ανά τα χρόνια είχαμε πολλούς Superman, Batman, Spiderman κλπ, ο Hugh Jackman παρέμενε πάντοτε εκεί ως ο μοναδικός Wolverine. Ένα σύμβολο της αναγέννησης των υπερηρωικών ταινιών στη νέα χιλιετία, που με το Logan μας έδωσε την πιο μεστή, ώριμη και καθηλωτική εκτέλεση του ρόλου. Όσο για τη μικρή Dafne Keen, που υποδύθηκε την X-23, προσωπικά δεν έχω λόγια. Απίστευτο βλέμμα η μικρή που, αν και δε μίλαγε πολύ, τα έλεγε όλα. Περιμένω να δω πολλά πράγματα από την Dafne Keen στο μέλλον!
Γενικά
Η καλύτερη εκδοχή του Wolverine που έχουμε δει μέχρι στιγμής, σε μια ταινία σταθμό για το υπερηρωικό είδος. Οι εκπληκτικοί Hugh Jackman και Patrick Stewart, σε συνδυασμό με την ταλαντούχα μικρή, Dafne Keen, έδωσαν ένα σωστό, συναισθηματικό και καθηλωτικό αντίο σε μια ιστορία 17 χρόνων!
Γενική Βαθμολογία
8.7/10
