Η ταινία αφηγείται τις πρώτες εβδομάδες της πρωθυπουργίας του Τσόρτσιλ, όταν οι Ναζί είχαν αρχίσει να καταλαμβάνουν την Ευρώπη και ο ίδιος έπρεπε, έχοντας όχι μόνο την απειλή της εισβολής των δυνάμεων του Χίτλερ στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά και 300.000 στρατιώτες εγκλωβισμένους στη Δουνκέρκη, να αποφασίσει αν θα συνθηκολογήσει μαζί τους, στην πιο σκοτεινή στιγμή της δικής του αλλά και της ιστορίας της χώρας του ή αν θα τους αντιμετωπίσει στο πεδίο της μάχης. Παρά τον εσωτερικό πόλεμο που δέχεται από το κόμμα του και τον σκεπτικισμό του Βασιλιά, ο Τσόρτσιλ, με την αρωγή της επί 31 χρόνια συζύγου του, αποφασίζει να πολεμήσει για τα ιδανικά, την ελευθερία και την ανεξαρτησία της πατρίδας του και οι λόγοι που συνέταξε με σκοπό να ανυψώσει το ηθικό των Βρετανών, έξοχο δείγμα της ρητορικής του δεινότητας, έχουν μείνει στην Ιστορία. (Πηγή Village)
Το πολιτικό δράμα του Τζο Ράιτ αποτελεί μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες της φετινής χρόνιας. Παρουσιάζει όλο το παρασκήνιο της ανάληψης της εξουσίας από τον Τσόρτσιλ κατά τη διάρκεια του Β Παγκόσμιου πολέμου, τις εσωτερικές πολιτικές έριδες στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς και τις κομβικές και θαρραλέες επιλογές του Βρετανού πρωθυπουργού, οι οποίες οδήγησαν αρχικά στη επιβίωση και έπειτα στην νίκη των συμμαχικών δυνάμεων.
Το κύριο θέμα της ταινίας είναι η σημασία ενός ισχυρού ηγέτη σε περίοδο πολέμου. Η μη συνθηκολόγηση των Βρετανών με τους ναζί έπαιξε τεράστιο ρόλο στην εξέλιξη του μεγαλύτερου πολέμου στη ιστορία του κόσμου και οι τολμηρές επιλογές του Τσόρτσιλ, με αποκορύφωμα την εκτέλεση της επιχείρησης Dynamo, έφεραν αρχικά την ελπίδα και έπειτα την πρώτη αντίσταση στην ραγδαία επέλαση των γερμανικών δυνάμεων στην κεντρική Ευρώπη. Ο σκηνοθέτης καταφέρνει να μεταφέρει το πολιτικό παρασκήνιο του βρετανικού κοινοβουλίου με έντονα και γρήγορα πλάνα, υπέροχη σκηνοθεσία και εκτενείς μονολόγους, θυμίζοντας μας πως τα λόγια όχι μόνο μπορούν να επηρεάσουν τον κόσμο, αλλά έχουν τη δυνατότητα να τον αλλάξουν ολοκληρωτικά. Πολλές φορές τα πολιτικά δράματα έχουν την τάση να κουράζουν, όμως “Η πιο σκοτεινή ώρα” καταφέρνει να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι την τελευταία σκηνή.
Το μεγαλύτερο όμως όπλο το Τζο Ράιτ σε αυτό το εγχείρημα ήταν η εμβληματική παρουσία του Γκάρι Όλντμαν στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο Όλντμαν, ίσως στην καλύτερη ερμηνεία της τεράστιας καριέρας του, μας παρουσίασε ένα ταυτόχρονα ευάλωτο, αλλά απόλυτα δυναμικό και απόμακρο πολλές φορές πρόσωπο του Τσόρτσιλ, το οποίο παρά τις αντιδράσεις των υπολοίπων πολιτικών δυνάμεων της χώρας κατάφερε τελικά να εμπνεύσει έναν ολόκληρο λαό. Σίγουρα και οι υπόλοιποι ηθοποιοί που πλαισίωναν τον πρωταγωνιστή ήταν παραπάνω από καλοί στους ρόλους τους, όμως ο Όλντμαν ήταν καθηλωτικός σε αυτήν την ταινία και δικαίως κέρδισε όλη την προσοχή μας. Τέλος, πολλά συγχαρητήρια αξίζουν και στον Ιάπωνα Καζουχίρο Τζούτζι, ο οποίος απέδειξε για άλλη μια φορά γιατί θεωρείται ένας από τους καλύτερους κινηματογραφικούς μακιγιέρ της εποχής μας, μεταμορφώνοντας πραγματικά τον Όλντμαν στον ιστορικό ηγέτη.
Γενικά
Η ταινία «Η πιο σκοτεινή ώρα» (The Darkest Hour αποτελεί ένα από τα πιο δυνατά κινηματογραφικά χαρτιά της χρόνιας. Με τον Γκάρι Όλντμαν στο ρόλο του Ουίνστον Τσόρτσιλ να έχει ήδη αποσπάσει τη Χρυσή Σφαίρα και να αποτελεί το νούμερο ένα φαβορί για το Όσκαρ Α’ αντρικού ρόλου, το φιλμ του Τζο Ράιτ και η ερμηνεία του πολύπειρου ηθοποιού θα απασχολήσουν όσο λίγα θέματα τους σινεφίλ ανά την υφήλιο μέχρι την απονομή των χρυσών αγαλματιδίων.
Γενική Βαθμολογία
8.7/10
