Σε αυτό το μεγαλειώδες φινάλε της εποποιίας του Λαβύρινθου, ο Τόμας πρέπει να οδηγήσει την ομάδα των Γκλέιντερς που έχουν αποδράσει, στην τελευταία και πιο επικίνδυνη αποστολή τους μέχρι τώρα. Για να σώσουν τους φίλους τους, θα πρέπει να καταφέρουν να μπουν στη θρυλική Τελευταία Πόλη, έναν λαβύρινθο ελεγχόμενο από τη WKCD, που ίσως αποδειχτεί ο πιο θανάσιμος λαβύρινθος από όλους. Όποιος καταφέρει να βγει ζωντανός, θα πάρει απαντήσεις στις ερωτήσεις που είχαν οι Γκλέιντερς από την πρώτη στιγμή που έφτασαν στον λαβύρινθο. (Πηγή: Village)
Τα δυστοπικά νεανικά φιλμ είναι μια κατηγορία ταινιών που έχουν λατρέψει οι θεατές τα τελευταία χρόνια. Η αρχή φυσικά έγινε με το Hunger Games, το οποίο κατέκτησε τις καρδιές των ανθρώπων ανά την υφήλιο, για να ακολουθήσουν τα λιγότερο πετυχημένα Maze Runner και Divergent. Μπορεί τα δύο πνευματικά παιδιά των Αγώνων Πείνας να μην είχαν την ίδια μαζική επιτυχία, όμως βοήθησαν στο να δημιουργηθεί ένα κοινό που ήρθε πιο κοντά σε αυτό το πρότερα άγνωστο στο νεανικό κοινό είδος επιστημονικής φαντασίας.
Η τελευταία ταινία του Λαβυρίνθου κλείνει την ιστορία ολοκληρώνοντας την τριλογία. Ο Τόμας και οι Gladers επιστρέφουν για να αντιμετωπίσουν για μια τελευταία φορά την WCKD και το φινάλε της ιστορίας αποτελεί την καλύτερη ταινία του franchise. Γεμάτο με δράση, συναίσθημα και ανατροπές το Death Cure ακολουθεί την επιτυχημένη συνταγή του είδους δίνοντας στους φίλους της σειράς ένα εξαιρετικό τέλος. Η ιστορία που εκτυλισσόταν γραμμικά στις πρώτες δύο ταινίες τώρα αποκτά μεγαλύτερο βάθος και σημασία, αν και σίγουρα εχει κάποιες αδυναμίες χαρακτηριστικές του είδους.
Το χειρότερο (ή το καλύτερο για κάποιους) ίσως πράγμα που συνέβη στη δυστοπική επιστημονική φαντασία είναι πως είχαμε τρία μεγάλα franchises να χαράσσουν την πορεία τους σχεδόν ταυτόχρονα. Η κυρία λοιπόν αδυναμία της ταινίας είναι πως δεν καταφέρνει να εκπλήξει και να προσφέρει κάτι διαφορετικό και σε πολλές στιγμές έμοιαζε λες και ξέραμε τι να περιμένουμε στην επόμενη σκηνή. Σίγουρα, η ταινία είχε και μερικές υπέροχες ανατροπές, όμως και αυτές έχουμε μάθει πλέον να τις περιμένουμε στο είδος. Βέβαια, ο πιθανός κορεσμός του είδους δε σημαίνει πως το Death Cure δεν στέκεται επάξια ως ένα πολύ σωστό φινάλε σε ένα αγαπημένο franchise.
Στην ταινία δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στην ανάπτυξη των πρωταγωνιστών παρά των παράπλευρων χαρακτήρων. Ο Dylan O’Brien είναι καλύτερος από ποτέ στο ρόλο του Τόμας, ενώ η Kaya Scodelario τείνει να γίνει ένα από τα αγαπημένα μου πρόσωπα στη νέα αυτή γενιά ηθοποιών που εισβάλει στο Hollywood με την αστείρευτη εκφραστικότητα του βλέμματός της. Επίσης, για άλλη μια φορά μου άρεσε πάρα πολύ ο Thomas Brodie-Sangster στο ρόλο του Νιουτ, ενώ ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στον Aiden Gillen, τον λατρεμένο Μικροδάχτυλο του Game of Thrones, ο οποίος υποδύεται έναν κακό που ταιριάζει γάντι στο στυλ και στις ικανότητες του.
Γενικά
Το Maze Runner: The Death Cure αποτελεί ένα εξαιρετικό κλείσιμο σε ένα αγαπημένο franchise. Σιγουρα, χάνει αρκετούς βαθμούς από την προβλεψιμότητα του, αλλά παρ’ όλα αυτά παραμένει η καλύτερα ταινία της τριλογίας και σίγουρα θα την λατρέψουν οι θαυμαστές της σειρά.
Γενική Βαθμολογία
7.5/10
