Και να που είμαστε πάλι εδώ! Είχα πάρα πολύ καιρό (για την ακρίβεια κάτι παραπάνω από δύο χρόνια) να γράψω για τις σειρές του Arrowverse, και αυτό γιατί το ενδιαφέρον μου για αυτές είχε μειωθεί αισθητά και είχα αφήσει πολλούς κύκλους ανολοκλήρωτους. Φέτος όμως, αποφάσισα να κάνω catch up στα περισσότερα shows και οι λόγοι ήταν δύο. Το φινάλε του αγαπημένου Arrow που έρχεται με την έναρξη του 2020 και φυσικά το μεγαλύτερο crossover στην ιστορία του καναλιού, που επιδιώκει να φέρει στη μικρή οθόνη το θρυλικό Crisis on Infinite Earths! Μέχρι στιγμής 3 επεισόδια έχουν προβληθεί (Supergirl, Batwoman, Flash) ενώ άλλα 2 έρχονται τον Ιανουάριο (Arrow, Legends) για να κλείσουν την ιστορία. Σήμερα και τις επόμενες δύο ημέρες θα έχουμε τα reviews των τριών πρώτων επεισοδίων και εννοείται πως καθένα από αυτά θα περιέχει πάρα πολλά Spoilers!
You have been warned!
Το Crisis του CW μπήκε στο ζουμί από τα πρώτα κιόλας λεπτά. Το πρώτο επεισόδιο που προβλήθηκε στο Supergirl δεν έχασε χρόνο σε περιττές αναλύσεις και μας εισήγαγε την «Κρίση» που θα στοιχειώσει τους ήρωες στα επόμενα επεισόδια με τον πιο άμεσο και έντονο τρόπο. Οι κυριότεροι χαρακτήρες του Arrowverse μαζεύτηκαν στη Γη-38 από την Layla (πλέον Harbringer) για να δώσουν μία ύστατη μάχη απέναντι στα κύματα αντιύλης που μαστίζουν το σύμπαν. Μπορώ να πω πως μου άρεσε πολύ η «θυσία» του Κλαρκ που έστειλε το γιο του στη Γη σε μία άκατο, όπως είχε γίνει κάποτε και με τον ίδιο, σε μία όμορφη αναφορά στο μεγαλύτερο ήρωα της DC που βίωσε και αυτός το δράμα των γονιών του (έστω και για μερικά τηλεοπτικά λεπτά) που τον αποχαιρέτησαν με παρόμοιο τρόπο κάποτε στον Κρύπτον.
Ένα από τα δυνατά σημεία του επεισοδίου ήταν η αφοσίωση του μεγαλύτερου μέρους του στο ίδιο το Crisis και όχι σε περιττούς CW-διαλόγους που έχουμε συνηθίσει δυστυχώς από το κανάλι τόσα χρόνια. Σίγουρα, είχαμε και από δαύτους, αλλά πιστεύω πως ήταν πολύ πιο ουσιώδεις απ’ ότι συμβαίνει γενικότερα στις σειρές του καναλιού, όπως για παράδειγμα οι στιγμές του Oliver με τη Sara, τόσο στο παρόν όσο και στο μέλλον, και η γενικότερη παρουσία των δύο Legends (λίγο comic relief, αλλά μετά το πράγμα σοβάρεψε). Δεν είχαμε πολλές Barry Allen σκηνές και πιστεύω πως αυτές τις κρατάνε κυρίως για το δικό του επεισόδιο. Βέβαια, ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί εν μέσω μιας τόσο μεγάλης κρίσης πρέπει να αναφερθούμε για μία ακόμα φορά στην Lena που νιώθει προδομένη, αλλά ‘ντάξει είναι καλή τύπισσα. Κούρασε λίγο αυτό από το προηγούμενο επεισόδιο του Supergirl και δεν το αποφύγαμε ούτε σε αυτό, αλλά τουλάχιστον ήταν για ελάχιστα λεπτά.
Επίσης, θεωρώ πως η αντιμετώπιση του κύματος αντιύλης με τον κβαντικό αυτό πύργο είχε μία κάποια λογική και οδήγησε το πρώτο επεισόδιο σε ένα tower defence concept που γενικά βοηθάει την πλοκή να εξελιχθεί ομοιόμορφα. Εξαιρετική επιλογή, αν σκεφτούμε και το σχετικά περιορισμένο budget της τηλεόρασης και του Arrowverse. Δεν μπορώ βέβαια να χωνέψω γιατί η συνεχώς η Supergirl φαίνεται και είναι δυνατότερη από τον Superman στο CW. Λόγω και της δεδομένης εμπειρίας του Sups θεωρητικά έπρεπε να ήταν ανώτερος της Kara, αλλά εντάξει δική της σειρά είναι εδώ που τα λέμε. Περιμένω πάντως να εκμεταλλευτούν περισσότερο το όπλο Superman στα επόμενα επεισόδια.
Για το τέλος φυσικά άφησα και το τέλος ενός αγαπημένου ήρωα για το Arrowverse. Ο χαρακτήρας από τον οποίον ξεκίνησαν όλα, μας αποχαιρέτησε σε αυτό το επεισόδιο πέφτοντας σαν ήρωας. Η θυσία του επέτρεψε τη διαφυγή ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων λίγο πριν καταστραφεί ολοσχερώς η Γη-38, καθιστώντας τον Oliver το μεγαλύτερο ήρωα του σύμπαντος που δημιουργήθηκε πάνω στη δική του επιτυχία. Το μόνο που με χάλασε ήταν πως λόγω budget και αποφυγής βίας δεν είδαμε τη μάχη του Oliver μέχρι τελευταία ανάσα. Ο Amell εμφανίζεται πολύ καλύτερος στο ρόλο τις τελευταίες σεζόν και εδώ ήταν εξαιρετικός στο ύστατο αντίο στον ήρωα. Όπως και να έχει, πιστεύω πως θα έχουμε επιστροφή του Oliver με κάποιο τρόπο στα επόμενα επεισόδια, γιατί μας χρωστάει κάτι ακόμα και στη δική του σειρά.
Σε γενικές γραμμές, το πρώτο επεισόδιο του Crisis ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό. Χρησιμοποίησε καλά τα δυνατά του χαρτιά και, πάντα υπολογίζοντας τις δεδομένες αδυναμίες των σειρών, έδωσε ένα όμορφο αποτέλεσμα, το οποίο ελπίζω να συνεχιστεί και στα επόμενα επεισόδια. Επιστρέφουμε αύριο με το review του επεισοδίου του Batwoman!
