Σαββατοκύριακο στις αρχές της τρέχουσας χιλιετίας. Η τηλεόραση ανοίγει και το τραγούδι τίτλων πέφτει. Χαρά, αγωνία και ακόμα περισσότερη χαρά. Στη χρυσή εποχή των κινουμένων σχεδίων στην Ελληνική τηλεόραση, κατά την οποία είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε πολλές αξιόλογες σειρές, για εμένα μια ξεχώριζε. Το πολυαγαπημένο anime, Digimon.
Δε θεωρώ πως τα Digimon χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις στο ελληνικό κοινό. Ένα από τα κορυφαία κινούμενα σχέδια της παιδικής μας ηλικίας, συντρόφευσε τα Σαββατοκύριακα μας για αρκετά χρόνια και αποτέλεσε το εταίρο ήμισυ -και δημιούργησε μια αιώνια κόντρα επίσης- των υπερβολικά διάσημων Pokemon.
Μπορεί, όμως, κάποιος ο οποίος διανύει την τρίτη δεκαετία της ζωής του να ξαναζήσει τη μαγεία των Digimon ξανά στην πιο αγνή της μορφή;
Η σύντομη απάντηση είναι όχι, καθώς το target group της σειράς απέχει πολύ από τα 20s. Βέβαια, υπάρχει κάτι πολύ κοντά σε αυτό το αίσθημα. Μια σειρά φτιαγμένη να ξυπνήσει αναμνήσεις, αλλά και να μας δώσει μια ωριμότερη coming of age ιστορία, με περισσότερα ηθικά μηνύματα (τα οποία ήταν ήδη πολλά και στην παιδική σειρά), σεβόμενη, ωστόσο, το παρελθόν και την ιστορία της σειράς.
Το Digimon Adventure Tri. αποτελεί μια άτυπη συνέχεια της ιστορίας των Adventures, των δύο πρώτων σεζόν των Digimon, και μας παρουσιάζει τους πρωταγωνιστές της πρώτης σεζόν κατά τα λυκειακά του χρόνια. Το Tri. κυκλοφόρησε σε έξι συνολικά ταινίες, οι οποίες βέβαια είναι χωρισμένες σε επεισόδια, αποτελώντας ουσιαστικά έναν κανονικό κύκλο 24 επεισοδίων.
Η ιστορία του Tri. παραμένει μια κλασική Digimon ιστορία. Μυστηριώδεις εχθροί, ταξίδια στον ψηφιακό κόσμο και πάλι πίσω και μια πλοκή που ξετυλίγεται αργά, μπερδεύεται σε μερικά σημεία, αλλά κλείνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Εκτός από τους ήδη αγαπημένους πρωταγωνιστές, στο sequel αυτό γνωρίζουμε και τη Meiko, ένα νέο εκλεκτό παιδί, το Digimon του οποίου παθαίνει κρίσεις ταυτότητας και αποτελεί πότε εχθρό και πότε σύμμαχο. Ενδιαφέρουσα ιδέα, αλλά σε πολλά σημεία άσχημα εκτελεσμένη, λόγω κακού γραψίματος. Η Meiko συγκεκριμένα, αποτελεί το κύριο επιχείρημα των θαυμαστών της σειράς που απογοητεύτηκαν από το Tri. Ναι υπάρχουν τέτοιοι και είναι αρκετοί μάλιστα, αλλά σε αυτό πρέπει να συμφωνήσω μαζί τους.
Άρα, αδιάφορη νέα χαρακτήρας και κακό γράψιμο. Σε τι είναι καλό δηλαδή ρε Κωνσταντίνε το Tri;
Εύλογη ερώτηση και για μένα η απάντηση είναι προφανής. Σχεδόν σε όλα τα υπόλοιπα με αποκορύφωμα δύο συγκεκριμένα στοιχεία. Πρώτον, όταν η σειρά δεν εστιάζει μόνο στη Meiko, αλλά στους υπόλοιπους γνώριμους χαρακτήρες, το ενδιαφέρον ανεβαίνει εκθετικά. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η δεύτερη και η τρίτη ταινία, οι οποίες είναι γεμάτες από ουσιαστική εξέλιξη χαρακτήρων, δένουν υπέροχα με τη γενικότερη coming of age θεματολογία της σειράς και, κυρίως, μας ενδιαφέρουν. Οι περισσότεροι θεατές του tri αποτελούν παλιούς λάτρεις της σειράς. Είναι λοιπόν λογικό να θέλουν να δουν τους ήρωες της παιδικής τους ηλικίας περισσότερο από μια νέα προσθήκη στο σύμπαν των Digimon. Λογικό και αναμενόμενο και το ένιωσα σε μεγάλο βαθμό στο storyline της Meiko.
Δεύτερο μεγάλο προτέρημα της σειράς αποτελεί η επίκληση στο συναίσθημα και τις παιδικές αναμνήσεις που προκαλεί. Όπως ανέφερα και παραπάνω, θέλαμε να δούμε τα παλιά καλά Digimon και, όταν τα βλέπαμε, το αποτέλεσμα ήταν αλλά υπέροχο. Φοβερές μάχες, νέες εξελίξεις και συγκίνηση, η οποία κορυφώθηκε με μια ενήλικη απόφαση στο τέλος της σειρά, θυμίζοντας μας το πέρασμα του χρόνου. Οι ήρωες μεγάλωσαν και εμείς μαζί τους.
Κλείνοντας, θέλω να προσθέσω πως, σκεπτόμενος λίγο περισσότερο το φινάλε του tri, συμπάθησα αρκετά και την Meiko.
Spoiler Alert, για αποκαλύψεις του τέλους.
Όσο σκέφτομαι πως η Meicoomοon, το Digimon της Meiko, χάθηκε στο τέλος από τα χέρια των εκλεκτών παιδιών, που της έδωσαν ουσιαστικά μια λύτρωση από το σκοτάδι της, δεν μπορώ να μη συσχετίσω την Meiko με τον μέσο θεατή της σειράς. Η Meiko συναντήθηκε με τα εκλεκτά παιδιά, έγινε μέλος της ομάδας, αλλά στο τέλος έχασε το Digimon της, ενώ οι ήρωες μας επέλεξαν να το λυτρώσουν. Έτσι και εμείς, ξεκινήσαμε άλλο ένα ταξίδι στον ψηφιακό κόσμο, είδαμε τους ήρωες μας να ωριμάζουν και να γίνονται πλέον ενήλικοι, ενώ η απώλεια της Meicoomon συμβολίζει και τη δική μας απομάκρυνση από την αγνότητα της παιδικής ηλικίας. Πολύ πιθανό, να μην το είχαν σκεφτεί έτσι οι δημιουργοί της σειράς, αλλά όταν συνδυάζω τα γεγονότα έτσι, μπορώ να συμπαθήσω αρκετά περισσότερο τη Meiko. Κάτι είναι και αυτό, σωστά;
Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες από τη μεγάλη γιορτή για “Digimon Thankgiving 2018”, ένα νέο project βρίσκεται στα σκαριά, το οποίο θα μας μεταφέρει ακόμα πιο μπροστά στο μέλλον, όπου και θα συναντήσουμε τους ήρωες της παιδικής μας ηλικίας ως κανονικούς πλέον ενήλικες. Παρακάτω μπορείτε να βρείτε μία νέα εικόνα των εικοσιδιάχρονων πλέον Tai και του Mat.
