Δέκα χρόνια αναμονής, αλλαγή ονόματος, αλλαγές στους χαρακτήρες και τελικά το Final Fantasy XV είναι γεγονός. Το μακρινό 2006, είδαμε για πρώτη φορά τον Noctis Lucis Caelum, σε ένα από τα πιο εντυπωσιακά trailer της εποχής, να καλεί σπαθιά, να σκοτώνει τους εχθρούς του και να προστατεύει την πόλη του. Φέτος, το παιχνίδι είναι εδώ και προσπαθώντας να σταθεί άξιο της αναμονής κάνει γενικά καλή δουλειά. Όμως έχει και αρκετά λάθη, τα οποία είναι εμφανή, αλλά προσωπικά δε με εμπόδισαν να απολαύσω στο έπακρο την ιστορία του Noctis και των φίλων του.
Μια φαντασία βασισμένη στην πραγματικότητα.
Και όντως αυτό είναι τελικά το Final Fantasy XV. Ο κόσμος του Eos, μοιάζει πολύ με τον δικό μας και σε πολλά σημεία. Από τα σουβλάκια που μπορεί να φάει κανείς, τα smartphones και τα ταξίδια με το αυτοκίνητο, μέχρι τις επικές μάχες με τους Θεούς του κόσμου, είναι μεγάλη η απόσταση. Όμως, χάρις στο εξαιρετικό κόσμο που δημιούργησε η Square Enix, όλα μοιάζουν αρμονικά.
Το δυνατότερο στοιχείο του παιχνιδιού και αυτό που προσωπικά με έκανε να το λατρέψω, είναι οι κεντρικοί ήρωες. Ο Noctis, o Prompto, o Gladio και ο Ignis, είναι φίλοι με όλη τη σημασία της έννοιας. Ενώ στα παλιότερα Final Fantasy, είχαμε συνηθίσει οι πρωταγωνιστές να γνωρίζονται στη διάρκεια του παιχνιδιού, εδώ ξεκινάμε με τέσσερις κολλητούς σε ένα road trip, χωρίς βενζίνη. Η απλούστερη και δυνατότερη αρχή που θα μπορούσε να είχε το παιχνίδι. Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας, οι σχέσεις των ηρώων γίνονται ισχυρότερες, καθώς ανακαλύπτουν τον κόσμο και κινούνται ανάμεσα στον πόλεμο και στη μυθολογία, οδηγούμενοι σε ένα υπέροχο και συγκινητικό τέλος. Ο τεράστιος, αχανής κόσμος και η παρέα που τον ανακαλύπτει είναι σίγουρα τα αρτιότερα σημεία του Final Fantasy XV.
Το gameplay είναι πολύ διασκεδαστικό. Φαίνεται και είναι απλό, στη βάση του, αλλά σου δίνει την ευκαιρία να κάνεις όμορφους συνδυασμούς, που μπορεί να κάνουν ακόμα και την πιο απλή μάχη ιδιαίτερη. Και εδώ φαίνεται η επικοινωνία των τεσσάρων φίλων. Παλεύουν μαζί, πεθαίνουν μαζί(ο άτιμος ο Prompto πολλές φορές) και τα combos τους θυμίζουν λίγο από χελωνονιντζάκια, σε μια πιο σοβαροφανή εκδοχή. Τα boss battles, είναι επικά, ειδικά οι μάχες με τα Astrals(τα summons) και σου δίνουν πραγματικά την αίσθηση ότι πολεμάς ένα θεό ή έναν υπερβολικά δυνατό αντίπαλο. Σε αυτό βοηθά πολύ και το soundtrack, που είναι απίστευτο. Περίμενα καλά πράγματα από την Square Enix σε αυτόν τομέα και πήρα ακόμα καλύτερα. Ιδιαίτερη προσθήκη είναι τα soundtack από παλιούς τίτλους της σειράς, που αγοράζονται και μπορεί κανείς να τα ακούσει οποιαδήποτε στιγμή στο αυτοκίνητο ή και με τα πόδια.
Μέχρι εδώ όλα καλά θα μου πείτε, αλλά που είναι οι αδυναμίες;
Αρχικά, η ιστορία του παιχνιδιού είναι πάρα πολύ καλή, αλλά το τελικό αποτέλεσμα την απομακρύνει απ’ την τελειότητα. Η βάση της ιστορίας, η μυθολογία και το γενικότερο πλαίσιο της μάχης του Noctis, είναι όμορφα, με βάθος, το οποίο δυστυχώς δε βλέπουμε ποτέ. Το κύριο ελάττωμα του Final Fantasy XV είναι η παρουσίαση της ιστορίας και όχι η ιστορία αυτή καθ’ αυτή. Μετά τα μισά του παιχνιδιού, το open world γίνεται μια γραμμική ιστορία και παρόλο που βομβαρδίζει τον παίχτη με τεράστιας σημασίας γεγονότα, μοιάζει δυστυχώς ημιτελής. Σε πολλά σημεία δεν καταλαβαίνουμε πως και γιατί γίνονται μερικά πράγματα, τα κίνητρα των χαρακτήρων είναι αμφιλεγόμενα και η τελική μάχη έρχεται απότομα και βιαστικά. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα λανθασμένης παρουσίασης της ιστορίας αφορά και τους πρωταγωνιστές. Ενώ σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, βλέπουμε την απίστευτη χημεία τους, ποτέ δε μας δίνεται το backstory των τριών φίλων του Noctis. Αυτό γίνεται στο anime Final Fantasy XV: Brotherhood, που μαζί με την ταινία Kingsglaive: Final Fantasy XV, εξηγούν πολλές από τις απορίες που δημιουργούνται στη διάρκεια του παιχνιδιού.
Όμως, είναι αυτό απαραίτητο; Για ένα παιχνίδι, που φτιάχνεται εδώ και τόσα χρόνια, θεωρώ πως δεν επιτρέπεται η προχειρότητα και ευτυχώς η Square Enix το αντιλαμβάνεται, και υπόσχεται free patches με περισσότερα cutscenes και βάθος στους πρωταγωνιστές αλλά και τους υποστηρικτικούς χαρακτήρες του video game.
Δε θέλω να σχολιάσω πιθανά κολλήματα του παιχνιδιού, καθώς δεν επηρέασαν την εμπειρία μου καθόλου. Έχω να πω μόνο, πως ο μεγάλος αντίπαλος του Noctis, είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες κακούς στα Final Fantasy εδώ και χρόνια και σίγουρα, με λίγη δουλειά και ψάξιμο, φαίνεται το βάθος και η απίστευτη δυναμική του.
Γενικά, το Final Fantasy XV είναι ένα παιχνίδι το οποίο θα κουβαλάει πάντα το βάρος του τεράστιου χρόνου αναμονής της έκδοσης του. Τα δέκα χρόνια είναι πολλά και το hype τεράστιο, αλλά τελικά καταφέρνει, παρά τις δεδομένες αδυναμίες του, να γίνει ένα απολαυστικό παιχνίδι, ένα ταξίδι, μια υπέροχη φαντασία βασισμένη στην πραγματικότητα.
Βαθμολογία
8.5/10
