Σίγουρα έχετε διαβάσει και παρακολουθήσει πολλά αφιερώματα για το Arcane αυτόν τον καιρό. Και όχι άδικα. Μια από τις πιο πολυσυζητημένες σειρές του Netflix. Ένα αριστουργηματικό animation στο οποίο ξετυλίγεται ένα μικρό κομμάτι ιστορίας του πλούσιου φανταστικού κόσμου του League of Legends. Μια άψογη σειρά φαντασίας σε όλους τους τομείς.
Όπως και να περιγράψει κανείς το Arcane θα είναι σωστός, γιατί στη βάση της η σειρά κάνει τόσα πολλά σωστά που εύκολα αγνοείς τα όσα ελάχιστα ατοπήματα στα οποία μπορεί να πέφτει. Πάμε να δούμε λοιπόν γιατί δεν είναι υπερβολή να αποκαλεί κανείς αριστούργημα το Arcane και γιατί όλοι γίναμε μάρτυρες ενός νέου κόσμου στο animation που προέρχεται από την λαμπρή Γαλλία, με το τεράστιο πάθος για το συγκεκριμένο είδος ψυχαγωγίας.
Πολλές φορές έχω αναφερθεί στο Arcane ως την κορυφαία σειρά στην πλατφόρμα του Netflix. Μπορεί αυτή η δήλωση να είναι υπερβολική, ωστόσο μετά και το φινάλε της δεύτερης σεζόν και της ολοκλήρωσης της σειράς τη θεωρώ ίσως και λογική. Το Arcane έκλεισε εντυπωσιακά, δίνοντας ένα αξιομνημόνευτο τέλος στην ιστορία της Vi, της Jinx, του Jayce, του Victor, του Ekko και όλων των υπόλοιπων χαρακτήρων που είτε μεταφέρθηκαν από το League of Legends στη μικρή οθόνη είτε δημιουργήθηκαν για τη σειρά, έδωσαν χρώμα και ουσία στις πόλεις του Piltover και του Zaun.
Έντονα συναισθηματική, με κύριους θεματικούς άξονες την οικογένεια, την κοινωνική δικαιοσύνη και την ηθική της επιστήμης, η δεύτερη σεζόν έκλεισε όπως έπρεπε. Κάθε χαρακτήρας ακολούθησε το προσωπικό του quest μέχρι το τέλος, διατηρώντας την αφηγηματική συνέπεια και το βάθος της σειράς. Στο φινάλε ένιωσα πως παρακολούθησα έναν ολοκληρωμένο κόσμο με χαρακτήρες πιστευτούς, ρεαλιστικούς στο πλαίσιο που παρουσιάστηκαν, με προσωπικούς αγώνες και στόχους.
Ειδικά στις δύο “πρωταγωνίστριες” (σε εισαγωγικά γιατί η σειρά δεν περιορίστηκε εκεί) Vi και Jinx, το συναισθηματικό χτίσιμο ήταν άρτιο και το ταξίδι μέχρι το φαινομενικά λυπητερό τέλος (όλοι ξέρουμε πως δεν είναι ακριβώς όπως τα έδειξαν τα πράγματα), αριστουργηματικό. Το ίδιο συνέβη και με το δίπολο Jayce, Victor που μας παρουσίασαν ένα μαγικό ταξίδι στην επιστήμη, στην ηθική που πρέπει να την διέπει και στην ανθρώπινη ευθραυστότητα. Και φυσικά δεν θα μπορούσα να παραλείψω τον αγαπημένο μου χαρακτήρα στη σειρά, τον μοναδικό πραγματικό ήρωα εκεί μέσα, που παρόλο που μπορούσε να παρατήσει τα πάντα και να ζήσει ένα ονειρεμένο μέλλον, επέστρεψε να τους σώσει όλους. Ekko deserved better!
Στο τεχνικό μέρος θεωρώ πως το Arcane αγγίζει την τελειότητα. Από την καλλιτεχνική προσέγγιση, μέχρι τις πιο μικρές λεπτομέρειες του animation, που μερικές φορές παρουσιάζουν και στοιχεία πλοκής ή easter eggs με πολύ ευφυή τρόπο, η ομάδα του studio Fortiche παίρνει άριστα. Το γαλλικό studio απέδειξε για άλλη μια φορά πως υπάρχει animation και εκτός Αμερικής και Ιαπωνίας. Όσοι ειδικά έχουν ασχοληθεί εκτενώς με το είδος γνωρίζουν πως η Γαλλία είναι η “Μέκκα του Ευρωπαϊκού animation” και οι Γάλλοι έχουν απίστευτη αγάπη και μια μεγάλη παράδοση σε αυτό, που ξεκινάει από τις αρχές του 1900, με το Fantasmagorie του Émile Cohl να θεωρείται από πολλούς το πρώτο animated cartoon στην ιστορία. Χαίρομαι που δουλειές σαν το Arcane στρέφουν την προσοχή στον κόσμο του γαλλικού animation και θα ήθελα και άλλες εταιρείες να εμπιστευτούν τόσο μεγάλα project σε γαλλικά studio, γιατί η ποιότητα σε πολλά από αυτά είναι αδιαμφισβήτητη.
Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για Arcane χωρίς να αναφερθούμε στη μουσική. Πάντα οι δουλειές που σχετίζονταν με την Riot Games και το League of Legends συνοδεύονταν από εξαιρετικές μουσικές επενδύσεις (βλ. βίντεο παρουσίασης διαφόρων Champions, μουσικά βίντεο, τραγούδια Παγκοσμίων Πρωταθλημάτων κ.α.). Και εδώ για άλλη μια φορά το soundtrack ήταν διαλεγμένο με προσοχή. Από τους Linkin Park, τους Twenty One Pilots και τον εκπληκτικό Marcus King, μέχρι τους Stromae και Pomme, που μας έδωσαν το μεγαλύτερο γαλλικό hit 24ωρου στα charts του Spotify όλων των εποχών, η μουσική και της δεύτερης σεζόν του Arcane είναι όπως η ίδια η σειρά.
Σύγχρονη, συναισθηματική και μαγευτική.
Ίσως το μόνο αρνητικό που μπορώ να προσάψω στο δεύτερο μέρος του Arcane είναι ο ρυθμός της πλοκής. Λίγο πιο γρήγορος απ’ ότι περίμενα, έμοιαζε να βιάζεται να φτάσει στο τέλος, όμως τελικά λειτούργησε γιατί το χαοτικό φινάλε υποστήριξε κατ’ εμέ αυτή τη “βιασύνη”. Προσωπικά, όμως, θα ήθελα ένα ή δύο παραπάνω επεισόδια ώστε να φτάσουμε λίγο πιο ομαλά στο μεγαλειώδες τέλος της ιστορίας.
To Arcane ήταν όντως αυτό που χρειαζόμασταν! Μια σύγχρονη σειρά φαντασίας, που τολμά να ακουμπήσει σοβαρές θεματικές, χωρίς να γίνεται βαρετή, να είναι προσιτή στο ευρύ κοινό, παραμένοντας όμως πάντα πιστή στο όραμά της μέχρι το τέλος. Μια εξαιρετική δουλειά σε όλους τους τομείς, που δείχνει τον δρόμο για το animation στις μέρες μας. Περιμένω με αγωνία τα νέα projects της Riot στον κόσμο του League of Legends, γιατί μπορεί το Arcane να ολοκληρώθηκε, όμως το ταξίδι στην Runeterra και τις αμέτρητες ιστορίες της μόλις ξεκίνησε.
