Ο μικρός Αλέξανδρος ήταν ο μόνος επιζών από το μακελειό στο μικρό σπίτι στο κέντρο της Αθήνας. Η αστυνομία, σε συνεργασία με τον ιατροδικαστή, προσπάθησε να αποφανθεί για την αιτία του θανάτου του δράστη, αλλά κανείς δεν μπορούσε να δώσει μια λογική απάντηση και η υπόθεση έκλεισε, προτού καν προλάβει να ξεκινήσει. Τον μικρό τον ανέλαβε η Πρόνοια, όμως η μοίρα συνέχιζε να του παίζει τα πιο περίεργα παιχνίδια.
Ο Αλέξανδρος δεν μπόρεσε να ξεπεράσει ποτέ το σοκ εκείνης της μέρας. Ταλαιπωρούνταν από σπασμούς, κρίσεις και συμπεριφορές παράξενες για την ηλικία του. Μιλούσε μόνος του, δεν κοιμόνταν καθόλου τα βράδια, ενώ έδειχνε επιθετικές τάσεις χωρίς λόγο και αιτία. Όσο νοσηλευόταν στην ψυχιατρική κλινική, οι νοσηλευτές και οι γιατροί είχαν παρατηρήσει τη δύναμη, αλλά και την παράξενη κατάσταση του μυαλού του. Είχε άψογες συνδυαστικές ικανότητες, ενώ η μνήμη του ήταν ισχυρότερη από το μέσο όρο της ηλικίας του. Το γεγονός που φόβιζε περισσότερο τους γιατρούς ήταν τα γεγονότα που είχαν την τάση να συμβαίνουν γύρω του. Ο νεκρός σκύλος στην αυλή, τα σπασμένα τζάμια του ημιώροφου και η εξαφάνιση της βραδινής νοσηλεύτριας, ήταν κλασικά παραδείγματα στα οποία ο Αλέξανδρος ήταν εκεί, κατανοούσε το τι είχε γίνει, αλλά έμοιαζε εντελώς αδιάφορος.
Όλα έδειχναν πως θα περνούσε το υπόλοιπο της ζωής του εκεί μέσα, καθώς δύο χρόνια μετά το συμβάν που κατέστρεψε τη ζωή του, δεν έδειχνε σημάδια βελτίωσης. Όλα άλλαξαν όμως όταν επισκέφθηκε την Ελλάδα ο Δρ. Κρίστιαν Άνταμς, ο σημαντικότερος Ευρωπαίος ψυχίατρος, με ειδίκευση στα ψυχικά τραύματα παιδιών. Μετά τη διάλεξη που έδωσε στην Αθήνα, επισκέφθηκε την κλινική στην οποία βρισκόταν ο Αλέξανδρος και οι γιατροί του εξήγησαν την κατάσταση. Φάνηκε εκστασιασμένος, δηλώνοντας πως η κατάσταση του μικρού ήταν επικίνδυνη και άμεσα έκαναν τα χαρτιά για τη μεταφορά του στο Λονδίνο, στη δική του προσωπική κλινική.
Έτσι, ο Αλέξανδρος μεταφέρθηκε το Άνταμς Χάουζ, αυτό το παλιό γοτθικό κτήριο του Λονδίνου στο οποίο γνώρισε μια άλλη πραγματικότητα. Εκεί, σε αυτό το γκρίζο κτήριο, περιτριγυρισμένος από σκοτεινούς και απόμακρους ανθρώπους, θα αντιλαμβανόταν το εύρος της δύναμης του μυαλού του. Εκεί όμως θα γνώριζε και εκείνη.
