Με μία μέρα καθυστέρηση σε σχέση με αυτό που είχα υποσχεθεί, έρχεται αυτό το πρώτο spoiler-free review του Justice League του Zack Snyder, μιας από τις πιο αναμενόμενες superhero ταινίες όλων των εποχών. Το όραμα του σκηνοθέτη ήρθε πλέον στις οθόνες μας μετά από αρκετά χρόνια, ακριβώς όπως έπρεπε να είναι, όπως το είχε σκεφτεί, και όπως είχε σκοπό να θέσει τα θεμέλια για ένα κινηματογραφικό σύμπαν της DC που πιθανώς δεν θα δούμε πότε. Το review αυτό θα είναι το πρώτο μέρος του αφιερώματος σε αυτή την ταινία, καθώς το ερχόμενο Σαββατοκύριακο θα έχουμε ένα πλήρες και εκτενές live σχολιασμό στο Facebook του Manwe Stories. Σας περιμένω και να σχολιάσουμε τα πάντα για την ταινία.
Το Justice League του Zack Snyder είναι σε καθολικό βαθμό μία πολύ καλύτερη ταινία από αυτή που είδαμε πριν από 4 περίπου χρόνια. Ο Snyder δημιούργησε μία ολοκληρωμένη ταινία με συναίσθημα, δράση, σωστή πλοκή, η οποία δεν μοιάζει να χωλαίνει σε κανένα βαθμό, πέρα από ελάχιστες εξαιρέσεις. Οι τέσσερις ώρες φαίνονται και είναι πολλές, ωστόσο σε κανένα σημείο δεν ένιωσα να βαριέμαι ή να κουράζομαι από την εξέλιξη της πλοκής. Σίγουρα υπήρχαν κάποιες σκηνές οι οποίες θα μπορούσαν να να έχουν μικρότερη έκταση, ωστόσο δεδομένου του ιστορικού παραγωγής και κυκλοφορίας ταινίας, δεν θα ήθελα να περιοριστούν ή να κοπούν. Το φιλμ εξελίσσεται με παρόμοιο τρόπο με την ταινία που είδαμε το 2017. Η κεντρική ομάδα των ηρώων μαζεύεται για να αντιμετωπίσει την απειλή του Steppenwolf, o όποιος θέλει να κερδίσει ξανά την εύνοια του μεγάλου κακού, Darkseid. Βέβαια, παρόλο που μιλάμε για μία ίδια σχετικά εξέλιξη της πλοκής, το “Snyder Cut” μοιάζει και είναι ένα ολοκληρωμένο έργο. Μαθαίνουμε αναλυτικότερα κομμάτια της ιστορίας που παραλήφθηκαν, ενώ μπορούμε να συνδεθούμε συναισθηματικά πολύ πιο άμεσα με τους ήρωες αυτή τη φορά. Επιπλέον, η ταινία μας δίνει διάφορα hints για το τί μπορεί να βλέπαμε τα επόμενα χρόνια αν ο σκηνοθέτης κατάφερνε να ολοκληρώσει τα πλάνα του για σειρά ταινιών της “Λεγεώνας των Υπερηρώων”. Κάτι που δυστυχώς μπορεί να μην δούμε πότε.
Ίσως το μεγαλύτερο θετικό αυτής της έκδοσης είναι η πλήρης ανάπτυξη των χαρακτήρων του Flash και του Cyborg. Οι δύο ήρωες έμοιαζαν αρκετά κομπάρσοι στην Justice League του Whedon, όμως εδώ έχουν μία πλήρως ανεπτυγμένη ιστορία με λογική εξέλιξη και σημαντικό απώτερο σκοπό στο φινάλε της ταινίας. Η Λεγεώνα του Zack Snyder είναι μία πιο δεμένη ομάδα, στην οποία κάθε μέλος έχει το δικό του σκοπό, φτιάχνοντας ένα σύνολο μου θυμίζει αρκετά την ομάδα που ξέρουμε από τα κόμικς. Η ταινία είναι πιο σοβαρή σε σχέση με τον προκάτοχό της και κάθε σκηνή έχει τη δική της αξία είτε για την πλοκή είτε για την εξερεύνηση των κινήτρων των ηρώων. Οι σκηνές δράσης είναι εντυπωσιακές και θα έλεγα αρκετές για μία ταινία του Snyder. Όμως, η αλήθεια είναι πως μερικές slow motion σκηνές με κούρασαν λίγο, αλλά δεν επηρέασαν την προβολή μου και θεωρώ πως είναι ένα δικό μου nitpicking. Ηχητικά είχα κάποια σημεία τα οποία λάτρεψα, ενώ κάποια άλλα μου φάνηκαν πιο αδύναμα πότε όμως δεν ξέφυγε ο ήχος από την ατμόσφαιρα της σκηνής. Τα ειδικά εφέ ήταν εντυπωσιακά, αλλά με κάποια προβλήματα σε συγκεκριμένα σημεία. Βρήκα επίσης υπέροχη την old school αισθητική της ταινίας με το 4:3 και όλες τις μικρές λεπτομέρειες του Snyder.
Είναι το Justice League αριστούργημα; Πιθανώς όχι. Όμως κανείς δεν του ζήτησε να είναι. Γιατί αυτό που ξεχνάμε είναι πως θα ήταν μόνο η πρώτη από τις ταινίες που είχε οραματιστεί ο Zack Snyder. Κάτι σαν το πρώτο Avengers της Marvel. Η αρχή ενός πιθανώς εκπληκτικού σύμπαντος ιστοριών. Και ως μία τέτοια ταινία που είχε ως σκοπό να δέσει για πρώτη φορά τη μεγαλύτερη ομάδα υπερηρώων του πλανήτη, Θα λειτουργούσε τέλεια. Θα έβαζε στο σωστό δρόμο το DCEU και θα καθιστούσε τους fans ανυπόμονους για κάθε πιθανή συνέχεια. Αυτή τη στιγμή είναι εξαιρετικά δυνατό να συνεχιστεί το SnyderVerse. Όμως, όλα αλλάζουν. Ο κόσμος έδειξε πως αγάπησε αυτή την ταινία, και θα είναι ο πρώτος που θα στηρίξει μία πιθανή αλλαγή στη ρότα του κινηματογραφικού σύμπαντος της DC. In Snyder we trust!
#RestoreTheSnyderVerse
