Οι Μύθοι της Ιόλια

Ξύπνησαν με το γλυκό αεράκι να τους χαϊδεύει τα πρόσωπα, τα πουλιά να κελαηδούν και την απαλή χλόη να τους κρατά ζεστά στην αγκαλιά της. Απέναντί τους έβλεπαν τον ωκεανό να χτυπά με δύναμη τα άγρια βράχια, στα οποία κατέληγε αυτός ο καταπράσινος παράδεισος.… ~ Συνεχίστε την ανάγνωση ~

Περπατούσαν και σκαρφάλωναν για τρεις μέρες μέχρι να δουν μπροστά τους το μεγάλο οροπέδιο. Η διαδρομή δεν ήταν διόλου εύκολη ως εδώ, καθώς τα Βουνά του Χάους ήταν όντως τα ψηλότερα και αγριότερα της Ιόλια.… ~ Συνεχίστε την ανάγνωση ~

Tα τείχη του Βάμπουργκ έστεκαν ψηλά και τρομερά πάνω από την κοιλάδα. Μαύρα και κρύα σαν τον πάγο, με τους μεγάλους πύργους τους τοποθετημένους  με απόλυτη ακρίβεια σε στρατηγικά σημεία. Βέβαια, πιο παγερά και πιο εντυπωσιακά από τα τείχη της πόλης ήταν τα Βουνά του Χάους που κρέμονταν πίσω από την πόλη.… ~ Συνεχίστε την ανάγνωση ~

Ο Αν Ταμπά κρατούσε προσεκτικά και με στοργή τον κρύσταλλο στα χέρια του. Τον ψηλαφούσε και τον πίεζε ελαφρά, ακουμπούσε με το δείκτη του χεριού τις γωνίες του και τον μετέφερε με πατρική στοργή από τη μία του παλάμη στην άλλη.… ~ Συνεχίστε την ανάγνωση ~

Οι Ίβριλ είναι μια ιδιαίτερη φυλή ανθρώπων. Τους ξεχωρίζει κανείς εύκολα από το ελαφρά σκουρόχρωμο δέρμα τους και την ιδιαίτερη κουλτούρα του πολιτισμού τους. Όπως μας εξήγησε ο αρχηγός τους, ο Αν Ταμπά, αποτελούν μια από τις αρχαιότερες φυλές τις Ιόλια.… ~ Συνεχίστε την ανάγνωση ~

Ο Θον ξύπνησε νωρίς το πρωί. Βγήκε από τη σκηνή και προχώρησε μέχρι τα γαλανά, κρυστάλλινα νερά της λίμνης Τινέθιελ, τα οποία, με τη συνοδεία της ομίχλης που χόρευε χαρωπά από πάνω τους, έμοιαζαν ακόμη πιο μυστήρια απ’ ότι συνήθως.… ~ Συνεχίστε την ανάγνωση ~

Όσο περνούσε ο καιρός τόσο περισσότερο γνώριζα αρκετά από τα μέλη της Μαύρης Αντίστασης και αντιλαμβανόμουν το λόγο που τους διάλεξε ο γιος μου. Όλοι τους είχαν μία φλόγα μέσα τους και έναν σκοπό, κάτι για να παλέψουν.… ~ Συνεχίστε την ανάγνωση ~

Βρισκόμασταν πέντε ολόκληρες ημέρες στη Τινέθιελ. Η διαδρομή ήταν δύσκολη και γεμάτη εμπόδια που έμοιαζε να μας τα προκαλούσε το δάσος. Συνεχώς χάναμε το δρόμο μέσα στα χαοτικά ψηλά δέντρα του, όσα από αυτά ήταν ακόμη ζωντανά βέβαια.… ~ Συνεχίστε την ανάγνωση ~

Bόργκαστ, έτος 2000 μ.Σ(μετά Συμμαχίας)

                Ο ιδρώτας του άνδρα κυλούσε σαν ποτάμι. Το βήμα του ήταν βαρύ αλλά σταθερό και τα μάτια του κοιτούσαν τον ορίζοντα πάνω από τα τείχη. Οι δύο φρουροί που τον οδηγούσαν στην κρεμάλα έκαναν στην άκρη το εξαγριωμένο πλήθος.… ~ Συνεχίστε την ανάγνωση ~

Τα Χρονικά του Βάρδου έφθασαν επιτέλους στο τέλος της διαδρομής τους. Μετά από αρκετούς μήνες, η εβδομαδιαία ιστορία του Manwe Stories τελείωσε και, όπως ανακοίνωσα και στο facebook(πήρα μια μέρα παραπάνω να οργανώσω την σκέψη μου), αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο για να μοιραστώ μαζί σας τις εμπειρίες μου από τη συγγραφή της πρώτης «μεγάλης» μου ιστορίας.… ~ Συνεχίστε την ανάγνωση ~