Let's talk about..., The Worlds Out There, Tolkien Legendarium, Κινηματογράφος, Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών

Για μια “Συντροφιά” 20 χρόνων

Χθες το βράδυ γύρισα σχετικά αργά από τη δουλειά. Όντας κουρασμένος έπεσα να ξαπλώσω κατευθείαν, βάζοντας λίγο Netflix για να περάσει η ώρα. Όμως, κάτι στριφογύριζε στο μυαλό μου. Σαν κάτι να είχα ξεχάσει και έπρεπε να το θυμηθώ.

Λίγες στιγμές πριν τα μεσάνυχτα, ενεργοποιώντας το ξυπνητήρι στο κινητό για την επόμενη μέρα, το κατάλαβα. Η μέρα έδειχνε ακόμα 10/12/2021. Και αυτή η ημερομηνία ήταν πολύ σημαντική. Γιατί, μια μέρα σαν και τη χθεσινή πριν από 20 χρόνια ξεκίνησε το ομορφότερο κινηματογραφικό ταξίδι της σύγχρονης εποχής.

Δεν ξέρω αν μπορώ να περιγράψω την επίδραση που είχε η “Συντροφιά του Δαχτυλιδιού” και η τριλογία του Peter Jackson γενικότερα στον παγκόσμιο κινηματογράφο, αν και σίγουρα θα έχετε διαβάσει πολλά για αυτό το θέμα ανά τα χρόνια. Θα μείνω μόνο στην επίδραση που είχε αυτό το έργο σε μένα μα και σε πολλούς ακόμα πιστεύω (επίδοξους) συγγραφείς φαντασίας της γενιάς μου.

Χωρίς τον κινηματογραφικό “Άρχοντα” πιθανώς δε θα είχα ασχοληθεί τόσο πολύ με τη φαντασία. Σίγουρα, αργά η γρήγορα θα έβρισκα τη φανταστική μου Ιθάκη μου σε κάποια ιστορία, χωρίς όμως την τεράστια επιτυχία που γνώρισε το έργο του Jackson, δεν ξέρουμε πόσο διαδεδομένο θα ήταν το είδος και πόσο εύκολο θα ήταν αυτό. Εξαιτίας της επιτυχίας αυτής, η φαντασία βγήκε στο προσκήνιο. Ο Άρχοντας χτύπησε Όσκαρ και διθυραμβικές κριτικές, έβγαλε τη φαντασία από την άμεση ταμπελοποίηση ως cult είδος και τα επόμενα χρόνια το φανταστικό κυριάρχησε τόσο στον κινηματογράφο όσο και στην μικρή οθόνη.

Η καθολική αυτή επιτυχία και η συνεχόμενη έκτοτε αύξηση του ενδιαφέροντος προς το φανταστικό έστρεψε πολλούς προς τη λογοτεχνία. Προσωπικά, λόγω των ταινιών του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και του Χάρι Πότερ έπιασα τα πρώτα φανταστικά βιβλία στα χέρια μου. Ταξίδεψα στη Μέση Γη τόσο στη μεγάλη οθόνη όσο και μέσα από τις λέξεις που με μαεστρία κέντησε ο Καθηγητής σε ένα από το κορυφαία λογοτεχνικά επιτεύγματα όλων των εποχών.

Το ένα έφερε το άλλο. Τα χρόνια πέρασαν. Η φαντασία έγινε κομμάτι της ζωής μου. Ένα από τα πιο αγαπημένα μάλιστα. Σήμερα, 20 χρόνια μετά από αυτό το πρώτο ταξίδι στη Μέση Γη, έχω το πρώτο μου fantasy βιβλίο σχεδόν έτοιμο για έκδοση, τη δική μου ιντερνετική “φανταστική συντροφιά” που αποτελείται από όλους εσάς και είμαι μέλος του Ελληνικού Συλλόγου Φίλων Τόλκιν. Το κυριότερο όμως, έχω αυτές τις στιγμές που το μυαλό αφήνεται να ταξιδέψει σε κόσμους μακρινούς και ξένους. Να νιώσει και πάλι παιδί που θέλει να ανακαλύψει το Σάιρ και το Σχιστό Λαγκάδι, μα τρομάζει από το σκότος της Μόρντορ. Στιγμές σαν τις χθεσινές που λίγο πριν τα μεσάνυχτα το μόνο που έπαιζε στο σπίτι ήταν το soundtrack της πιο φανταστικής κινηματογραφικής περιπέτειας.

Για όλα αυτά. Ευχαριστώ κινηματογραφικέ “Άρχοντα”.

Comments

comments

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.