Η Lucasfilm και ο J.J.Abrams που επιστρέφει στη σκηνοθεσία, ενώνουν για μια ακόμη φορά τις δυνάμεις τους για ένα επικό ταξίδι σε έναν γαλαξία πολύ, πολύ μακριά. Στη νέα ταινία STAR WARS: SKYWALKER Η ΑΝΟΔΟΣ, τον καθηλωτικό επίλογο του θρυλικού saga, θα γεννηθούν νέοι θρύλοι και θα δοθεί η τελευταία μάχη για την ελευθερία.(πηγή: Village Cinemas)
Το παρακάτω review είναι Spoiler-Free οπότε μπορείτε να το διαβάσετε ακόμα κι αν δεν έχετε δει ακόμα την ταινία.
Και να που όλα τα ωραία κάποια στιγμή τελειώνουν. Η ιστορία των Skywalkers που ξεκίνησε το μακρινό 1977 ολοκληρώνεται με το Star Wars: The Rise of Skywalker, δίνοντας μας ένα φινάλε που με προβλημάτισε και για να είμαι ειλικρινής, ήξερα ότι θα με προβληματίσει προτού καν πάω να δω την ταινία.
Αν μπορούσα να περιγράψω το The Rise of Skywalker με μια φράση θα ήταν το «εμπρός πίσω» (είναι και trend της εποχής με την επιστροφή του Καφέ της Χαράς). Ο Abrams προσπαθεί σε όλη τη διάρκεια της ταινίας να ικανοποιήσει τους φαν που απογοητεύτηκαν και έκραξαν έντονα το The Last Jedi (εγώ δεν είμαι ένας από αυτούς), όμως προσωπικά δε θεωρώ πως αυτός είναι ο σωστός δρόμος δημιουργίας ενός έργου. Η τάση ικανοποίησης των πολέμιων του Last Jedi είναι εμφανής σε όλη την ταινία και δυστυχώς αυτό δε γίνεται πάντα με τον καλύτερο τρόπο, θυμίζοντας μερικές φορές προχειροδουλειά. Η τελική ταινία είναι η ταινία Star Wars με το περισσότερο fan service, το οποίο σε κάποια σημεία είναι όμορφο και ενδιαφέρον, ενώ σε κάποια άλλα παντελώς ανούσιο. Οι αναφορές στις προηγούμενες ταινίες είναι πάντα ευπρόσδεκτες στο Star Wars, αλλά εδώ αυτό έγινε σε τόσο μεγάλο βαθμό που κατάντησε κουραστικό. Επίσης, δεν μπορώ να πω τρελάθηκα με κάποιες εξελίξεις- αποκαλύψεις, αλλά μου άρεσε η προσθήκη easter eggs από τα Star Wars Legends και από κόμικς που έχω λατρέψει στο παρελθόν.
Ο ρυθμός της ταινίας ήταν καταιγιστικός, αν και στην αρχή ειδικά γίνονταν πράγματα τα οποία δεν αποτελούσαν ουσιαστική πλοκή, παρά τα μέσα για να φτάσουμε στην τελική πλοκή. Το φινάλε, δεδομένου του δρόμου που ακολούθησε η ταινία ήταν δυνατό, αλλά και πάλι έμοιαζε να του λείπει κάτι. Γενικότερα, βγαίνοντας εχθές από την προβολή της ταινίας, ένιωσα πως είδα κάτι οικείο με ελάχιστα καλά twists, που όμως έμοιαζε να έχει δημιουργηθεί με μοναδικό σκοπό να χαϊδέψει τα αυτιά των φωνακλάδων φαν της σειράς.
Είναι δεδομένο πως στα επίπεδα παραγωγής το Star Wars είναι σε άλλο επίπεδο και το The Rise of Skywalker δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Ίσως, μιλάμε για την πιο όμορφη οπτικά ταινίας της σειράς, η οποία είχε και μερικές υπέροχες σκηνές επικού μεγέθους. Στη μουσική ο John Williams αποτελεί την σταθερά του franchise εδώ και πολλά χρόνια και το soundtrack της ταινίας είναι και αυτό εξαιρετικό όπως κάθε φορά. Με τον Williams να σταματάει από το Star Wars, είναι σίγουρο πως ο Πόλεμος των Άστρων χάνει ένα από τα δυνατότερα όπλα του.
Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφερθώ στους ηθοποιούς οι όποιοι ήταν εξαιρετικοί δεδομένου του κειμένου που είχαν στα χέρια τους. Δε μιλάμε σίγουρα για την πιο καλογραμμένη ταινία εκεί έξω, ειδικά στους διαλόγους, όμως ο Adam Driver απέδειξε για άλλη μια φορά πως μπορεί από μόνος του να δώσει άλλο βάθος σε μία σκηνή. Η δυναμική των σκηνών του με Ridley ήταν από τα καλύτερα κομμάτια της ταινίας, ενώ οι Issac και Boyega έδωσαν και αυτοί ένα πολύ καλό συνολικό αποτέλεσμα στο κομμάτι της ηθοποιίας. Τέλος, οι σκηνές της Fisher που χρησιμοποιήθηκαν ταίριαξαν όμορφα στην ταινία, αλλά αν σκέφτεται κανείς πως η αγαπημένη πριγκίπισσα δεν είναι πλέον ανάμεσα μας, οι διαφορές φαίνονται.
Γενικότερα
Το Star Wars: The Rise of Skywalker δημιουργήθηκε για να καταλαγιάσει τα πνεύματα μετά το διχαστικό Last Jedi. Η προηγούμενη ταινία έδωσε ένα λευκό καμβά στον Abrams ώστε να δημιουργήσει ένα όμορφο τέλος κοιτώντας παράλληλα προς το μέλλον του franchise. Η τελική ταινία του Skywalker Saga προσπάθησε να ικανοποιήσει τους πάντες. Το τελικό αποτέλεσμα είναι μια OK ταινία με εξαιρετικά επίπεδα παραγωγής και καλές ερμηνείες, που σίγουρα όμως δεν καταφέρνει να συγκλονίσει.
Γενική Βαθμολογία
7.2/10
