Στη νέα ταινία ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑ 3 των Marvel Studios, η αγαπημένη μας παρέα με τους ασυμβίβαστους ήρωες, είναι λίγο διαφορετική. Ο Peter Quill, που θρηνεί ακόμα την απώλεια της Gamora, πρέπει να συσπειρώσει την ομάδα του να υπερασπιστούν το σύμπαν αλλά και να προστατέψουν έναν από τους δικούς τους. Μια αποστολή που εάν δεν στεφθεί με απόλυτη επιτυχία, είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει στο τέλος της ομάδας όπως την γνωρίζαμε έως τώρα.
Τι να γράψει κανείς για αυτή την ταινία; Οκ, ίσως όχι και ο καλύτερος τρόπος για να ξεκινήσεις ένα review, αλλά είναι ταυτόχρονα και ο ειλικρινέστατος. Γιατί το Guardians of the Galaxy Vol.3 δεν είναι μία ακόμα ταινία για όλους εμάς που αγαπήσαμε αυτήν την πολύ ιδιαίτερη και απρόσμενα επιτυχημένη κινηματογραφική ομάδα υπερηρώων από τις αρχές τις, τότε που το MCU δεν είχε κυριαρχήσει πλήρως στο superhero genre και πολύ πριν το μεγαλείο των Infinity War – Endgame ταινιών των Avengers. Η ταινία αυτή για μένα είναι μια συνάντηση με έναν παλιό φίλο, ένα αντίο μια μικρή ματιά στο μέλλον που πλέον είναι άγνωστο.
Το τελευταίο μέρος της τριλογίας για αυτή την τόσο αγαπημένη οικογένεια, ήταν όσο καλό φανταζόμουν και ακόμα καλύτερο. Στις δυόμιση περίπου ώρες της διάρκειας της, ο James Gunn κατάφερε να δώσει ένα άψογο τέλος για όλα τα μέλη της ομάδας στην τελευταία του ταινία στο MCU πριν μετακομίσει και αναλάβει ολοκληρωτικά τα ηνία του μεγάλου αντιπάλου στην DC. Πίστη στη θεματική και στο ύφος των προηγούμενων ταινιών, το Vol.3, μας έδωσε άλλη μία διαστημική περιπέτεια, με κύριο άξονα τις σχέσεις των Guardians αλλά και την προσπάθεια αποδοχής του παρελθόντος και όλων των τραγικών γεγονότων που τους έκαναν να βρουν καταφύγιο στο Knowhere και στη συντροφικότητα αυτής της ομάδας.
Έτσι, παρά το φαντασμαγορική, εφετζίδικη και πολύχρωμη κατεύθυνση που έχουν σχεδόν όλες οι ταινίες του MCU, στο τρίτο μέρος των Guardians of the Galaxy δεν έλειπαν οι πραγματικά σκοτεινές σκηνές. Οπτικά σκληρή σε σημεία που δεν έχουμε συνηθίσει από την κινηματογραφική Marvel, η ταινία παρουσιάζει με όσο πιο ωμό τρόπο μπορεί (χωρίς να ξεφύγει από την ηλικιακή κατηγορία που ανήκουν αυτές οι ταινίες) την ιστορία του Rocket, κάτι που περιμέναμε εδώ και χρόνια να δούμε. Πραγματικά οι αναδρομές στο παρελθόν δένουν άψογα με το δέσιμο και την ουσία αυτής της ομάδας, καθιστούν τον Rocket έναν από τους καλύτερα γραμμένους χαρακτήρες του MCU και ταυτόχρονα την ψυχή όλης της ομάδας. Όλα τα storylines ταίριαξαν άψογα, δόθηκε ένας πλήρως ικανοποιητικός επίλογος στην αρχική ομάδα, ενώ τα πιο νέα μέλη της είχαν και αυτά κάποια εξέλιξη, που πιθανώς να αναπτυχθεί και άλλο σε επόμενα projects του κινηματογραφικού σύμπαντος.
Το φινάλε, χωρίς να κάνω spoil – πράγμα αρκετά δύσκολο- είναι αρκετά έξυπνο και υπό μία άλλη έννοια. Σε ένα συνεχώς αναπτυσσόμενο MCU, με τόσους νέους χαρακτήρες να εισάγονται στην 4η Φάση, η ολοκλήρωση της τριλογίας των Guardians λύνει τα χέρια σε όσους σκηνοθέτες θέλουν στο μέλλον να χρησιμοποιήσουν κάποιους από τους κύριους ή δευτερεύοντες χαρακτήρες που εμφανίστηκαν στην τριλογία. Αυτό θεωρώ πως είναι πολύ σημαντικό καθώς σιγά σιγά οδεύουμε και προς νέα μεγάλα events (Secret Wars) και κάποια από το παλιό MCU των τριών πρώτων φάσεων πρέπει να παραμείνουν, αν υπάρχει η θέληση και από τις δύο πλευρές.
Η μουσική για άλλη μια φορά είναι από τα κορυφαία κομμάτια της ταινίας. Τα τραγούδια που συνοδεύουν τις ταινίες, αποτελούν σχεδόν κομμάτι της πλοκής των ταινιών και εδώ έντυσαν εξαιρετικά την όλη προσπάθεια. Λάτρευα τόσο πολύ το Creep των Radiohead πριν την ταινία και ο τρόπος που έντυσε μια από τις πρώτες σκηνές της, ήταν για μένα ανατριχιαστικός και συγκινητικός. Όλο το soundtrack έχει ήδη κυκλοφορήσει στις πλατφόρμες μουσικής. Πηγαίνετε και ακούστε το ακόμα κι αν δεν έχετε δει την ταινία. Η συλλογή είναι εξαιρετική.
Το φινάλε των Guardians of the Galaxy είναι χωρίς αμφιβολία η καλύτερα ταινία της Marvel που είδαμε εδώ και χρόνια. Ό,τι καλύτερο μας έχει δώσει η εταιρία από εποχές Endgame και ένα ταιριαστό αντίο σε μερικούς από τους πιο αγαπημένους χαρακτήρες του MCU.
Goodbye Guardians!
Γενική Βαθμολογία
4.5 / 5
