Let's talk about..., The Worlds Out There, Βιβλία Φαντασίας, Ελληνικό Fantasy, Λογοτεχνία

Βιβλιοκριτική: «Οι Θεοί του Καταραμένου Δέντρου»

«Δύο υπερβατικά ταξίδια ξεκινάνε κάτω από το φως του κόκκινου φεγγαριού· ένα για να σώσει τον κόσµο και ένα για να τον καταστρέψει. Τη νύχτα που συνδέει ανθρώπους και θεούς δύο νέοι, απεγνωσµένοι από τον σύγχρονο υλιστικό τρόπο ζωής, ζητάνε βοήθεια από τα ανώτερα όντα. Ο Δαίδαλος, παλεύοντας να ξεπεράσει το σκοτεινό παρελθόν του, θα ταξιδέψει στους Ολύµπιους θεούς. Ο Δάντης, ψάχνοντας τον πραγµατικό του εαυτό, θα συµµαχήσει µε τον Λόκι, µε σκοπό να φέρει το Ράγκναροκ. Τι συµβαίνει όµως όταν οι δηµιουργοί µας δεν είναι αυτό που νοµίζουµε;» (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

FB_IMG_1585569663157Από μικρός λάτρευα τη μυθολογία. Οι μύθοι και οι θρύλοι του παρελθόντος αποτέλεσαν για εμένα από μικρή ηλικία πηγή έμπνευσης και θαυμασμού. Είναι μεγάλη χαρά μου, λοιπόν, όταν διαβάζω βιβλία φαντασίας που στηρίζουν την πλοκή τους πάνω στους μυθολογικούς ήρωες που όλοι γνωρίζουμε. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί και το βιβλίο «Οι Θεοί του Καταραμένου Δέντρου- Μονοπάτια», του Κοσμά Χατζηιωαννίδη, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πηγή. Ωστόσο, το συγκεκριμένο βιβλίο με εξέπληξε ευχάριστα, καθώς δεν είναι απλά μια μυθολογική ιστορία.

Στους «Θεούς του Καταραμένου Δέντρου» έχουμε δύο διαφορετικές ιστορίες, με δύο διαφορετικούς ήρωες, οι οποίοι, όμως, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Έχουν πληγωθεί, έχουν πονέσει και νιώθουν πλέον απέχθεια για το σύγχρονο τρόπο ζωής. Αυτόν τον τρόπο ζωής που μαστίζεται από προβλήματα όπως οι καταχρήσεις, οι πολιτικές ίντριγκες και τα ενδοοικογενειακά προβλήματα και στον οποίο όμως οι περισσότεροι προσπαθούμε να φτιάξουμε μια πλασματική εικόνα για τους εαυτούς μας μέσω μιας οθόνης. Οι ήρωες μας, ο Δαίδαλος και ο Δάντης, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, αναζητούν το μυστηριακό, το απόκοσμο και αυτό που θεωρούν αληθινό, με σκοπό τη σωτηρία ή την καταστροφή του κόσμου.

Οι θεοί, οι Ολύμπιοι και οι Σκανδιναβικοί, χρησιμοποιούνται ως άμεση σύγκριση του υλιστικού κόσμου των ημερών μας, με τις εποχές των θρύλων και των μύθων. Ωστόσο, αυτό που με κέρδισε περισσότερο στο βιβλίο είναι οι ανθρώπινοι ήρωες και όχι οι θεοί. Οι πρωταγωνιστές είναι καθημερινοί άνθρωποι, με προβλήματα, δυσκολίες και οι οποίοι έχουν βιώσει τον πόνο και την απώλεια. Η διαφυγή και η αναζήτηση του μυθολογικού στοιχείου, μοιάζει και με το δικό μας αγώνα διαφυγής από την πραγματικότητα, η οποία πολλές φορές είναι ανυπόφορη. Μπορείς λοιπόν να ταυτιστείς με το Δαίδαλο και το Δάντη, αλλά και να νιώσεις δέος για το μεγαλείο των μυθολογικών χαρακτήρων που παρουσιάζονται, χωρίς οι δύο κόσμοι να έρχονται σε σύγχυση.

Βέβαια, το βιβλίο, αν και συγκρίνει τους μύθους με την πραγματικότητα, μας δίνει και μια ρεαλιστική προσέγγιση του σκοταδιού των παραμυθιών του παρελθόντος και δεν τα εξιδανικεύει. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα λίγη παραπάνω επέκταση στις ιστορίες των νέων θεοτήτων που παρουσιάζονται (δεν μπορώ να γράψω περισσότερα γιατί θα αποκαλύψω στοιχεία πλοκής), καθώς σε μερικά σημεία είχαμε απότομες, αλλά άκρως ενδιαφέρουσες, εξελίξεις.

Κλείνοντας, οι δύο ιστορίες αφήνουν ανοιχτό το παράθυρο για μια πιθανή συνέχεια, καθώς τόσο ο Δαίδαλος όσο και ο Δάντης, βγήκαν αλλαγμένοι από τα ταξίδια τους και έτοιμοι για μια μάχη για τη σωτηρία ή την καταστροφή του κόσμου. Και ναι, αυτό θα ήταν κάτι που θα το διάβαζα την πρώτη μέρα που θα κυκλοφορούσε!  

Ο Συγγραφέας
Κοσμάς Χατζηιωαννίδης
Ο Κοσµάς Χατζηιωαννίδης γεννήθηκε στις 26 Νοεµβρίου του 1996 στην Κοζάνη, οπού και µεγάλωσε. Σπούδασε Πολιτική Επιστήµη στο Δηµοκρίτειο Πανεπιστήµιο Θράκης και συµµετείχε ως οµιλητής στο 8ο και 9ο Πανελλήνιο Συνέδριο Πολιτικής Φιλοσοφίας στη Θεσσαλονίκη µε θέµα «Πολιτική και Αλήθεια, Πολιτική και Δικαιοσύνη». Είναι συγγραφέας και σεναριογράφος κυρίως στο χώρο της φαντασίας, την οποία προσπαθεί να συνδέει µε την πραγµατικότητα.

Comments

comments

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.