The Worlds Out There, Κινηματογράφος, Κριτικές ταινιών

Κριτική της ταινίας: Assassin’s Creed

Οι μεταφορές ηλεκτρονικών παιχνιδιών στη μεγάλη οθόνη είναι μια πονεμένη ιστορία. Ενώ είχαμε αρκετές προσπάθειες, ακόμα αναζητούμε μια πραγματικά ποιοτική ταινία, που θα άλλαζε το όλο κλίμα που επικρατεί. Το Warcraft, η πιο πρόσφατη μεγάλη παραγωγή τέτοιου τύπου, προσπάθησε και πλησίασε αρκετά, αλλά κάτι της έλειπε. Η μεγάλη λοιπόν ελπίδα όλων των gamers(όρος περίεργος, αλλά αυτή είναι άλλη κουβέντα), ήταν το Assassin’s Creed, ένα πετυχημένο franchise που η δομή του έκανε τους πάντες να ελπίζουν. Το αποτέλεσμα ήταν μακριά από αυτό που περίμενα και παρόλο που το Assassin’s Creed ήταν μια τίμια ταινία δράσης, είχε πολλά αρνητικά σημεία. Βέβαια, οι φαν των παιχνιδιών θα την απολαύσουν(ως φαν πέρασα καλά μέχρι ένα σημείο) καθώς περιέχει πολλά easter eggs και φέρνει στοιχεία από τον κόσμο των video games στον κινηματογράφο.

Πλοκή
Μέσω μιας επαναστατικής τεχνολογίας που ξεκλειδώνει τις γενετικές του μνήμες, ο Κάλουμ Λιντς βιώνει τις περιπέτειες του προγόνου του, Αγκιλάρ, στην Ισπανία του 15ου αιώνα. Ο Κάλουμ ανακαλύπτει ότι κατάγεται από μια μυστηριώδη κρυφή αδελφότητα, τους Assassins, και συγκεντρώνει φοβερές γνώσεις και ικανότητες για να αντιμετωπίσει την καταπιεστική και παντοδύναμη οργάνωση των Templars στο σήμερα.

ac

Αρχικά, το μεγαλύτερο πρόβλημα της ταινίας ήταν η πλοκή και η μηδαμινή ανάπτυξη των χαρακτήρων της. Ενώ η ιστορία είναι κλασική, γνωστή σε αυτούς που έχουν ασχοληθεί με τα παιχνίδια και εύκολη στην κατανόηση για αυτούς που δε γνωρίζουν την ιστορία των Ασασίνων, αποτυγχάνει να σε κερδίσει. Το πρώτο μισό της ταινίας είναι αξιοπρεπέστατο και χτίζει προς μια κορύφωση που δεν έρχεται ποτέ για τον θεατή και η εξέλιξη της είναι μπερδεμένη και επιφανειακή. Στο τέλος δε, απογοητεύτηκα τελείως, καθώς έμοιαζε πρόχειρο και απλά προϊδεάζει την επόμενη ταινία. Απότομο και άτεχνο, δυστυχώς.  

ac2Παρόλο που το καστ ήταν εντυπωσιακό(Michael Fassbender, Marion Cotillard, Jeremy Irons, Brendan Gleeson), το ταλέντο των ηθοποιών δεν μπόρεσε να φανεί. Οι χαρακτήρες που υποδύονται είναι τόσο επιφανειακοί, που πολλές φορές ήταν άσχημο να βλέπεις τον Fassbender και τη Cotillard να προσπαθούν να δώσουν συναίσθημα σε μια ταινία που δεν τους βοηθούσε σε κανένα σημείο(καμία σχέση με το βάθος και την ιστορία του Ezio παραδείγματος χάρη). Βέβαια, όλοι τους ήταν άψογοι στο κείμενο που τους δόθηκε, αν και αυτό έμοιαζε αδύναμο.

 

ac3Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα των παιχνιδιών Assassin’s Creed, είναι η πληθώρα των ιστορικών γεγονότων που παρουσιάζονται σε αυτά. Η ταινία, παρόλο που μας ταξίδεψε στην Ιερά Εξέταση της Ισπανίας του 15ου αιώνα, δεν εμβάθυνε ποτέ στην εποχή και απλά είδαμε κάποιους Assassins να πολεμούν τους Templars χωρίς να μάθουμε ποτέ λεπτομέρειες. Βέβαια, το κομμάτι του 15ου αιώνα ήταν μακράν το ποιοτικότερο της ταινίας, αλλά μείναμε εκεί ελάχιστα και η αξία του χάθηκε από τον αχταρμά που επικρατούσε στο αντίστοιχο κομμάτι του 2016.

Βέβαια, το Assassin’s Creed είχε και τα καλά του. Εκτός από τα ιστορικά γεγονότα, τα ηθικά διλλήματα και τη σωτηρία της ανθρωπότητας, η σειρά είναι γνωστή και για τις εκπληκτικές σκηνές δράσεις της. Και πραγματικά, η ταινία με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο σε αυτό το κομμάτι. Μπορεί το τέλος να ήταν λίγο «κάπως», άλλα όλες οι μάχες του Αγκιλάρ στον 15ο αιώνα ήταν χάρμα οφθαλμών. Επίσης,  τολμώ να πω πως το Leap of Faith(το χαρακτηριστικό Άλμα Πίστης των Ασασίνων) ήταν το καλύτερο σημείο του Assassin’s Creed. Ως λάτρης των παιχνιδιών, εκείνο ήταν το σημείο που πραγματικά ανατρίχιασα. Η μουσική ήταν όμορφη, λίγο αταίριαστη σε μερικά σημεία, αλλά γενικότερα δεν είχε κανένα απολύτως θέμα.

 

Γενικά
Το άσχημο με το Assassin’s Creed δεν είναι το τελικό του αποτέλεσμα, αλλά το τι θα μπορούσε να ήταν. Το αποτέλεσμα είναι απλώς μια μέτρια ταινία, από τις πολλές που κυκλοφορούν κάθε χρόνο, αλλά με αυτό το καστ και αυτό το concept, θα μπορούσαν να γίνουν ομορφότερα πράγματα. Γενικά, θεωρώ το Assassin’s Creed, μια ταινία που πήρε πολύ στα σοβαρά το υλικό της, ενώ δε θα έπρεπε. Με περισσότερη έμφαση στη δράση, στα ηθικά διλλήματα και στο ιστορικό πλαίσιο της Ιεράς Εξέτασης, θα είχαμε αδιαμφισβήτητα ένα πολύ καλύτερο αποτέλεσμα.

Υπέρ
Καλές σκηνές δράσης
Το παρελθοντικό κομμάτι της Ισπανίας του 15ου αιώνα

Κατά
Ασύνδετη πλοκή που έμοιαζε με προχειροδουλειά
Κακογραμμένοι χαρακτήρες

Γενική Βαθμολογία
5,5/10

Comments

comments

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.