Ο Black Panther της Marvel Studios ακολουθεί τον T’Challa, που μετά το θάνατο του πατέρα του, του βασιλιά της Wakanda -ενός τεχνολογικά ανεπτυγμένου μα απομονωμένου Αφρικανικού κράτους- επιστρέφει στην πατρίδα του για να πάρει τη θέση του στο θρόνο. Όταν ένας παλιός και ισχυρός εχθρός επανεμφανίζεται, το θάρρος του T’Challa-βασιλιά -και Μαύρου Πάνθηρα- δοκιμάζεται σε μια τρομερή σύγκρουση που απειλεί την Wakanda, αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη. Αντιμέτωπος με προδοσία και κινδύνους, ο νέος βασιλιάς πρέπει να συγκεντρώσει τους συμμάχους του και να απελευθερώσει όλη τη δύναμη του Μαύρου Πάνθηρα, για να εξολοθρεύσει τους εχθρούς του και να διασφαλίσει την ασφάλεια του λαού του. (Πηγή: Village)
Τέλος το εφηβικό χιούμορ, τέλος το ανάλαφρο κλίμα και οι νεανικές ταινίες, καθώς ο Μαύρος Πάνθηρας έρχεται να δώσει μία δόση σοβαρότητας σε ένα κινηματογραφικό σύμπαν το οποίο έμοιαζε να το έχει ανάγκη. Εντάξει, όχι ακριβώς, αλλά η πρώτη φετινή Μαρβελοταινία φαίνεται να διαφέρει αρκετά από τους προκατόχους της, δίνοντας μας ίσως την πιο πλούσια σε κοινωνικοπολιτικά μηνύματα ταινία του κορυφαίου υπεηρωικού σύμπαντος μέχρι στιγμής.
Ο Ryan Coogler μας παρουσιάζει το origin story του νέου βασιλιά της Wakanda, T’Challa, συνεχίζοντας την ιστορία του ήρωα μετά την πρώτη παρουσίασή του στο Captain America: The Civil War. Η πλοκή ξετυλίγεται καθώς ο T’Challa ανεβαίνει στο θρόνο μετά το θάνατο του πατέρα του, έχοντας όμως αν αντιμετωπίσει έναν από τους μεγαλύτερους εχθρούς της Wakanda, αλλά και ένα «τέρας» που κανείς δεν είχε προετοιμαστεί για αυτό. Μεγάλη έμφαση δίνεται στην ουσία της ηγεσίας και τα απαραίτητα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένας βασιλιάς. Επίσης, ο Coogler δε διστάζει να μιλήσει πολιτικά μέσω του Μαύρου Πάνθηρα. Οι κακουχίες των Αφρικανών, η εκμετάλλευση, αλλά και οι σχέσεις μεταξύ των κρατών της Αφρικανικής ηπείρου και του δυτικού κόσμου, είναι θέματα που θίγονται, άλλοτε έμμεσα και άλλοτε άμεσα, σε όλη τη διάρκεια του φιλμ. Παρ’ όλα αυτά, το Black Panther παραμένει στη βάση του μία εκπληκτική ταινία δράσης, με όμορφη και γρήγορη πλοκή που παραμένει πιστή στο είδος και στο σύμπαν το οποίο πρεσβεύει, καταφέρνοντας μάλιστα να το ανανεώσει και να το ανεβάσει σε υψηλότερα επίπεδα από τα συνηθισμένα.
Η παραγωγή είναι εξαιρετική και τα εφέ φαντασμαγορικά, γεγονός που πλέον είναι δεδομένο σε κάθε νέα ταινία της Marvel. Η κρυμμένη από τον δυτικό κόσμο Wakanda εντυπωσιάζει τόσο από θέμα τεχνολογικό όσο και από θέμα πολιτισμικό, με τους δημιουργούς να δίνουν μεγάλη έμφαση στο σχεδιασμό των κουστουμιών, τα οποία δίνουν χρώμα και πολυπλοκότητα στις τελετουργικές σκηνές που μας γνωρίζουν την κουλτούρα αυτού του μαγευτικού κόσμου.
Ένα από τα μεγαλύτερα ατού του Black Panther ήταν το καστ του. Ο Chadwick Boseman ήταν εξαιρετικός στον κεντρικό ρόλο, ενώ τον πλαισίωναν μία πληθώρα έμπειρων αλλά και νέων ηθοποιών. Προσωπικά ξεχώρισα τις Lupita Nyong’o και Danai Gurira και Letitia Wright, ενώ οι Martin Freeman, Forest Whitaker και Andy Serkis -σε μία από τις από τις σπάνιες μη motion capture εμφανίσεις του- έδωσαν εμπλούτισαν με την εμπειρία τους το φιλμ. Τέλος, εντυπωσιακός ήταν ο Michael B. Jordan, του Creed, στο ρόλο του κεντρικού «κακού» της ταινίας, αποτελώντας το άλλο άκρο τόσο από θέμα ιστορίας όσο και από θέμα ψυχοσύνθεσης από τον T’Challa του Boseman.
Γενικά
Το Black Panther ήρθε στην καλύτερη στιγμή για το κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel. Αποτελεί μία από τις καλύτερες ταινίες της μεγάλης εταιρίας μέχρι στιγμής, δίνοντας κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις σε ένα υπερηρωικό φιλμ, διατηρώντας, όμως, παράλληλα όλα αυτά που λατρεύουν οι φανς στις ταινίες του είδους. Ο Μαύρος Πάνθηρας ανέβασε το MCU σε νέα ύψη, λίγο πριν το κομβικότερο σημείο στην δεκάχρονη ιστορία του. Το Avengers: Infinity War!
Γενική Βαθμολογία
8.4/10
