Ανέβηκε πρώτη φορά στη σελίδα μου στο Facebook, στις 29 Απριλίου του 2015 και είναι αφιερωμένο στη μητέρα μου, Σοφία, που έφυγε από κοντά μας την ίδια μέρα του 2012. Κάθε χρόνο η σημασία του για εμένα θα αυξάνεται.
Ο Χαμένος Παράδεισος
Είναι η πρώτη φορά που γράφω για αυτή την μέρα. Ίσως γιατί εδώ και τρία χρόνια είναι η χειρότερη του χρόνου ή γιατί πιστεύω πως θα συνεχίσει να είναι έτσι πάντα. Βέβαια κοινός παρονομαστής αυτών των δύο λόγων και η κύρια αιτία είναι η αδυναμία των ανθρώπων, ή πιο συγκεκριμένα, η αδυναμία μου. Η λέξη ξεπερνάω ακούγεται πολύ χαζή όταν ακόμα και σήμερα φαντάζομαι πως από κάπου με βλέπεις και χαίρεσαι για μένα, ακούς τα όνειρά μου και με βοηθάς. Μπορεί να συμβαίνει και αυτό αλλά πάντοτε πίστευα πως οι άνθρωποι που φεύγουν, φεύγουν οριστικά. Αυτό που απομένει είναι οι αναμνήσεις και οι ιδέες. Έτσι και εγώ δεν μπορώ παρά μόνο να σου επιβεβαιώσω πως είμαι ένας καλύτερος άνθρωπος από πέρυσι την ίδια μέρα και πως θα προσπαθήσω συνάμα, ο τωρινός μου εαυτός να είναι χειρότερος από τον Κωνσταντίνο του επόμενου έτους. Θα προσέχω όπως μου είπες. Θα κυνηγώ κάθε μέρα αυτόν τον Χαμένο Παράδεισο, κι αν δεν τον βρω, θα συνεχίζω να τον χτίζω μόνος μου.
Ίσως ένα από τα αγαπημένα μου..Αυτές οι λέξεις πηγάζουν από βαθειά συναισθήματα και βάζουν τον απλό αναγνώστη να ταυτιστεί άμεσα με όσα λες…είσαι πολύ αυθεντικός ! συνέχισε ετσι…
Το γράψιμο είναι έκφραση συναισθημάτων. Έτσι ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι. Το να μπορώ να κάνω τον αναγνώστη να ταυτιστεί με αυτά είναι τιμή μου και αυτό θα προσπαθώ να κάνω πάντα.