Let's talk about..., The Worlds Out There, Σειρές

The State of Fantasy

Επιτέλους βρήκα την όρεξη να γράψω κάποια πράγματα που με απασχολούν εδώ και αρκετό καιρό σχετικά με το φανταστικό στην πιο διάσημη εκδοχή του, αυτή του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Ειδικά στα πλαίσια αυτά του άρθρου θα αναφερθώ κυρίως στο φανταστικό των συνδρομητικών πλατφορμών που απασχόλησε πολύ το κοινό τους τελευταίους μήνες λόγω δύο πολύ συγκεκριμένων έργων. Πάμε λοιπόν.

Πριν λίγους μήνες κυκλοφόρησαν ταυτόχρονα σχεδόν το The Rings of Power στο Amazon Prime και το House of the Dragon στο HBO Max. Στη συνεχή μάχη των συνδρομητικών υπηρεσιών οι δύο μεγάλες εταιρείες ήρθαν να προσθέσουν το δικό τους λιθαράκι στο epic fantasy, εκεί όπου μέχρι στιγμής έπαιζε μπάλα σχεδόν μόνο του το The Witcher του Netflix. Και οι δύο εταιρείες μπήκαν στο κόλπο με μεγάλα χαρτιά, ένα adaptation της Δεύτερης Εποχής της Μέσης Γης και ένα prequel της πιο επιτυχημένης σειράς όλων των εποχών, του Game of Thrones. Ο κόσμος περίμενε ο ανταγωνισμός να είναι τεράστιος και τα εκατομμύρια θεατών να εντυπωσιαστούν από τις υπερπαραγωγές και το γεγονός πως ταυτόχρονα παίζονται σειρές για τους δύο διασημότερους φανταστικούς κόσμους στη λογοτεχνία.

Ναι και αυτό που είπα είναι ένα μεγάλο ψέμα.

Βλέπεις, στην εποχή μας δεν είναι εύκολο να ενθουσιαστείς. Θέλεις ή όχι έχει επέλθει ένας τηλεοπτικός – κινηματογραφικός κορεσμός, με τις τόσες fantasy και sci-fi δουλειές να βγαίνουν μήνα παρά μήνα και τον κόσμο να αναλώνεται στα social media αναλύοντας όλα τα λάθη που κάποιες από αυτές όντως έχουν. Έτσι, συνέβη και με μία εκ των δύο σειρών που ανέφερα παραπάνω.

Και φυσικά μιλάμε για το Rings of Power…


Όσοι παρακολουθείτε τα social media του Manwe Stories ξέρετε πως δε μου άρεσε η σειρά. Είχε καλά επίπεδα παραγωγής, εξαιρετική οπτική απεικόνιση, αλλά σεναριακά έχανε πολύ. Το μεγαλύτερο, όμως, θέμα μου με το Rings of Power ήταν η ψυχή της. Πουθενά δε θύμιζε το μεγαλείο της Μέσης Γης και απ’ την αρχή μέχρι το τέλος ήταν άνευρη και έμοιαζε με μια τεράστια χαμένη ευκαιρία. Δε θέλω να αφιερώσω πολύ χρόνο στο review των δύο σειρών γι΄ αυτό θα προτιμήσω σε γενικές γραμμές να είμαι περιεκτικός σε αυτό, καθώς ήδη έχουν βγει άπειρες γνώμες για τα δύο έργα.

Το House of the Dragon απ’ την άλλη, θύμισε σε πολλά σημεία το παλιό καλό Game of Thrones. Μια σειρά ποτισμένη στην ίντριγκα, με εξαιρετικούς ηθοποιούς σε κομβικούς ρόλους, δυνατή πλοκή και υποσχέσεις για μια ακόμη καλύτερη συνέχεια. Δεκάδες δράκοι, αμέτρητοι Targaryens να διεκδικούν το θρόνο, μηνύματα για τη θέση της γυναίκας στις μεσαιωνικές κοινωνίες και όλο αυτό το σκοτάδι που περιμένεις από μια σειρά prequel του Game of Thrones. Μου άρεσε πάρα πολύ το House of the Dragon και πραγματικά αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον μου για το Westeros που είχε φθίνει αρκετά μετά το φινάλε του GoT.

Με μια βόλτα στα social media θα παρατηρήσει κανείς πως αυτή είναι και η γενικότερη άποψη του κοινού για τις δύο σειρές. Οι περισσότεροι θεατές αγκάλιασαν το House of the Dragon, ενώ αρκετοί έχασαν το ενδιαφέρον τους με το Rings of Power, όμως δεν σταμάτησαν εκεί…

Βλέπεις, θα περίμενες πως δεδομένης της ποιότητας του House of the Dragon θα υπήρχαν πολύ περισσότερα ποστ σχολιασμού για αυτήν, παρά ποστ “κραξίματος” για το Rings of Power. Κι όμως, στο ίντερνετ του 2022 αυτά δεν συμβαίνουν.

Είναι απορίας άξιο πως περάσαμε στην εποχή που αντί να μιλάμε και να σχολιάζουμε περισσότερο αυτά που μας άρεσαν, εμμένουμε στο να κράζουμε τόσο μα τόσο πολύ αυτά που μας απογοήτευσαν. Προσοχή. Δεν λέω πως το House of the Dragon δεν γνώρισε την αγάπη και δεν είχε πολύ κόσμο να μιλάει για αυτό. Σε καμία περίπτωση. Όμως, ο χαμός που έγινε με το Rings of Power δεν συγκρινόταν με κανένα ποστ λατρείας για τους δράκους του Westeros.

Σελίδες και ομάδες που κάθε ποστ τους επιτίθεται στο Rings of Power γεννήθηκαν στο δευτερόλεπτο στο Facebook. Στο YouTube γνωστοί δημιουργοί συγκεκριμένου περιεχομένου κραξίματος έζησαν την καλύτερη εποχή τους με τίτλους όπως “Rings of Power are an ultimate, superb -και ξέρω εγώ τι άλλο- disaster” να ξεπηδούν από παντού. Από κάτω χιλιάδες σχόλια από fans που ένιωσαν θιγμένοι από τη σειρά να κράζουν ηθοποιούς, παραγωγή και όλους όσους συμμετείχαν σε αυτό. Και φυσικά υπήρχε και ανάποδη πλευρά που προσπαθούσε συνεχώς να επιτεθεί στην πρώτη,υπερασπιζόμενη το RoP, ακόμα και στα σημεία που δεν είχε λόγο να το κάνει.

Και εγώ έβλεπα με μεγάλη θλίψη όλο αυτό που γινόταν και συνεχίζει να γίνεται. Θυμάμαι εποχές που κάθε νέα fantasy σειρά συζητιόταν έντονα και με πάθος, με αντιδράσεις φυσικά, αλλά σε κανένα σημείο δεν φτάναμε σε αυτά τα επίπεδα. Είναι λες και μετά το The Last Jedi του Star Wars η πόλωση και τα αντίπαλα στρατόπεδα είναι πλέον μονόδρομος για κάθε μεγάλο franchise και πως το κράξιμο θα υπερισχύει πάντα της αγάπης για το είδος. Πολύ αυθαίρετο αυτό, το ξέρω, όμως, κάπου εκεί τοποθετώ την αρχή των ανελέητων επιθέσεων στα social media της εποχής μας.

Γι’ αυτό λοιπόν δεν έγραψα κανένα review για τις δύο σειρές και για να είμαι ειλικρινής γι’ αυτό δεν έχω πλέον τόσο μεγάλο ενθουσιασμό στο να κάνω review γενικότερα. Γιατί κάτω από κάθε τέτοιο post θα υπάρχουν δεκάδες σχόλια για πολιτική ορθότητα, για ατζέντες και όλες αυτές οι συζητήσεις που μόνο κακό προκαλούν στην απόλαυση μιας σειράς. Μου φαίνονται πολύ περίεργο να γράφω ολόκληρο άρθρο για αυτό, όμως είναι πραγματικά στενάχωρο το γεγονός πως φτάσαμε στην εποχή που ταυτίζεσαι ακόμα και πολιτικά σύμφωνα με τις σειρές που βλέπεις ή έχεις δικαίωμα να σου αρέσουν. Λυπηρό, αλλά ακόμα πιο λυπηρό είναι να βλέπεις άτομα που παρακολουθείς χρόνια στο ίντερνετ και έχετε κάνει πολλές συζητήσεις γύρω από κοινά αγαπημένα θέματα, να ορμούν με μανία σε κάθε τι που δεν τους άρεσε από το να μιλούν για αυτά που όντως γουστάρουν να δουν.

Για μένα το φανταστικό σε όλες του τις μορφές (βιβλία, τηλεόραση, κινηματογράφο κλπ) είναι ένα χόμπι. Το αγαπημένο μου χόμπι. Και επειδή χαλάω χρόνο για αυτό το χόμπι προσπαθώ πάντα να βλέπω το ποτήρι όσο γίνεται μισογεμάτο.

Έτσι, δεν έχω προσωπικά καμία όρεξη να βάλω τον εαυτό μου σε μια διαδικασία κραξίματος και επιθέσεων, ακόμα κι αν κάτι δε μου άρεσε καθόλου. Γι’ αυτό λυπάμαι που σε ελάχιστα πλέον σημεία στο ίντερνετ μπορείς να μείνεις μακριά από την τοξικότητα.

Και για να βάλω μια κατακλείδα σε αυτό το άρθρο. Κανένας showrunner του Amazon και καμία Clark δεν θα σπιλώσει το έργο του Καθηγητή και ειλικρινά δεν πιστεύω πως κανείς από όσους δούλεψαν στο RoP δεν είχαν σκοπό να κάνουν κάτι τέτοιο. Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών είναι ένα έργο διαχρονικό, με τεράστιες αξίες που παραμένει ακόμα επίκαιρο μετά από τόσες δεκαετίες. Το RoP είναι απλά μια σειρά που προσπάθησε να γίνει εμπορική με αρκετά λάθη, and that´s all.

Από την άλλη, το House of the Dragon εμπνέει μια καλύτερη αύρα και είναι ξεκάθαρο πως κάποιος εκεί έχει κάνει κάποιες εξαιρετικές επιλογές σε καστ και καλλιτεχνική προσέγγιση. Μια πολύ δυνατή δουλειά που μακάρι να συνεχίσει και έτσι.

Όπως και να ‘χει το Fantasy διανύει μια χρυσή εποχή σε όλους τους τομείς ειδικά στο χώρο της λογοτεχνίας (όσοι έχετε παρακολουθήσει την ground breaking επιτυχία του Sanderson στο Kickstarter καταλαβαίνετε τι λέω). Ευχή μου να συνεχίσει αυτό και να βλέπουμε όσο το δυνατόν καλύτερα έργα. Ακόμα κι αν μερικά από αυτά αποτύχουν, το είδος θα συνεχίσει.

Comments

comments

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.